Η Χαλκίδα για εμένα είναι ένα μαγικό σημείο που βρίσκεται στο κέντρο της παλίρροιας…..ο ομφαλός της γής….το κέντρο του κόσμου….
Άμπωτης και πλημμυρίδα…..
άδειο-γεμάτο…
πάνω-κάτω…
χαρά και θλίψη,
καλό και κακό,
Ισορροπία και ανισορροπία…
Η πόλη των διακριτών αντιθέσεων ….
Και δίνες πολλές δίνες.
Θέλει αρετή και τόλμη να ζεις στο κέντρο ενός φαινομένου…
Αν είσαι ένα μικρό καρυδότσουφλο θα σε ρουφήξει και θα σε κρατήσει στον πάτο η ρουφήχτρα του Ευρίπου, μια μικρή βαρκούλα θα την κατευθύνει ανάλογα με το ρεύμα και αν είσαι δυνατό πλεούμενο θα καθορίσεις την πορεία σου…
Αλλά η ίδια η Χαλκίδα είναι μια μάγισσα Κίρκη που προσπαθεί να σε ξεγελάσει, για να μη φτάσεις ποτέ στην Ιθάκη σου…
Είναι μια πόλη που την ερωτεύεσαι για πάντα και ακόμα και όταν την αφήνεις για να μπεις σε λιμένας πρωτοιδωμένους δεν την ξεχνάς ποτέ.
Είναι η πόλις που πάντα θα σε ακολουθεί…
Εγκαταστάθηκα στη Χαλκίδα σε ηλικία 23 ετών (άρτι απολυθείς από τον στρατό, στον οποίο υπηρέτησα ένα χρόνο)….
Διάλεξα τη Χαλκίδα για πόλη μου…
δεν έτυχε να γεννηθώ εδώ.
Είμαι Χαλκιδέος από επιλογή….
Σε αυτή την πόλη ήθελα να ερωτευτώ, να κάνω παιδιά να τα μεγαλώσω και εδώ θέλω να γεράσω και να πεθάνω…
Γεννήθηκα σε μια ιδιωτική κλινική στο θησείο κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης…..
Πιστεύω ότι ακόμα και αν δεν είχαν ανακαλυφθεί οι κλινικές και τα νοσοκομεία, κάποια αόρατη δύναμη θα οδηγούσε τα πόδια της μάνας μου κάτω από μια ελιά κοντά στον Παρθενώνα….
Όμως η Χαλκίδα έχει πιο μεγάλη μαγνητική δύναμη ακόμα και από την αθηναϊκή Ακρόπολη….
Γιαυτό στεναχωριέμαι για τις δημοτικές αρχές που εκλέγονται …. Αγωνίζομαι κάθε φορά να βγει μια καινούργια δημοτική αρχή καλύτερη από την προηγούμενη και πάντα , εκλέγεται κάποιος χειρότερος….
Κάθε φορά και χειρότερος από τον προηγούμενο…¨όταν ήρθα σε αυτή την πόλη έλεγα καλημέρα σε όλο τον κόσμο…
Μετά από δέκα χρόνια ήξερα ποιος αξίζει και ποιος όχι την καλημέρα μου…
Ωστόσο πάλι όλους τους χαιρετούσα…
Σήμερα στα πενήντα μου έχω την πολυτέλεια να χαιρετώ μόνο ανθρώπους που πιστεύω στην καλοσύνη τους….
Δεν μιλώ πιά με λαμόγια, με επίορκους, με ξεφτιλισμένους παραδόπιστους και απατεωνίσκους….
Οι φίλοι μου μου λένε καλά εσύ θα φτιάξεις τον κόσμο;;;
Λίγη διπλωματία δεν βλάπτει…
Αφού όμως δεν μπορώ να φτιάξω τον κόσμο θα προστατεύω τον δικό μου κόσμο…
Βλέπω στο δρόμο, στα δικαστήρια, σε κοινωνικές εκδηλώσεις , ανθρώπους που δεν αξίζουν και δεν προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο τίποτα αν πίσω από αυτό δεν έχουν κάποιο συμφέρον...
Δεν μου κάνει αίσθηση ούτε να τους κοιτάξω….
Χαίρομαι που μετά από τόσα χρόνια νοιώθω καλά με τον εαυτό μου και με τους ανθρώπους που αγαπώ….
Εξάλλου αυτό δεν είναι ο άνθρωπος;;;; Οι επιλογές του!
Αναγνώστης
Αναγνώστης
