 |
| Κική Δημουλά |
Σκορπίζουν τῶν
δακρύων οἱ μεγάλες συγκεντρώσεις.
Μνήμη καὶ παρὸν ψάχνουν νὰ
κρυφτοῦν ἀπὸ τὴ
διαύγειά τους.
Ἀραιὰ ποῦ
καὶ ποῦ
καμιὰ τουφεκιὰ πότε ἀπὸ κεῖνο
τὸ εὐκρινὲς χαράκωμα ἡ
λύπη πότε ἀπὸ ἀμυδρότερο.
Στρατηγικὴ νὰ δείξει τάχα ὅτι
ἔρχονται ἐνισχύσεις.
Ἂς παραδοθεῖ.
Ἔχει
σχεδὸν ἐπικρατήσει
ἡ φωτογραφία σου.
Ἐξαπλώθηκε ὅπου βρῆκε
ἄμαχη ἐπιφάνεια
ἀποδεκατισμένη αἴσθηση πρόθυμη γιὰ
γαλήνη.
Ἀνεμίζει στῶν βλεμμάτων τὰ
ὑψώματα ὄχι
σὰν ἔθιμο
ἀδρανὲς
μελαγχολικὸ μὰ ὡς γενναῖος συκοφάντης τῆς ἀπώλειάς σου.
Μέρα τὴ μέρα πείθει
πῶς τίποτα δὲν ἄλλαξε ὅτι ἤσουν
πάντα ἔτσι, ἀπὸ χαρτὶ ἐκ
γενετῆς φωτογραφία σὲ συνάντησα ἀνέκαθεν
πὼς ἔτσι
σ᾿ ἀγαποῦσα γυρολόγα ἀπὸ εἰκόνα
σὲ ἀπεικόνιση
κι ἀπὸ
ἀπεικόνιση σὲ εἰκόνα σου ἀρκέστηκα.
Μνήμη καὶ παρὸν πρέπει νὰ
κρυφτοῦν ἀπὸ τὴ
διαύγειά τους.
Ἀραιὰ ποῦ
καὶ ποῦ
καμιὰ τουφεκιὰ ἀμυδρὴ.
Μαρτυρία ὑπέρ
σου ἡ λύπη ἂς παραδοθεῖ.
Ὁ μόνος ἀξιόπιστος μάρτυρας ὅτι ζήσαμε εἶναι ἡ ἀπουσία
μας.
Κική
Δημουλά
