Θυμόμαστε μεγάλους ανθρώπους (όχι ηλικιακά αλλά σε επίπεδο προσωπικότητας) από το χώρο της δημοσιογραφίας οι οποίοι μας έλεγαν παλαιότερα ότι πέρασαν πολλά χρόνια πριν τολμήσουν να εκστομίσουν ότι είναι δημοσιογράφοι….
Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν τους επέτρεπαν οι αρχαιότεροι που τα δάχτυλά τους μύριζαν μελάνι τυπογραφείου αλλά και το φιλότιμο και η αξιοπρέπειά τους καθώς έπρεπε να λιώσεις πολλά ζευγάρια παπούτσια στο ρεπορτάζ του δρόμου για να ψελλίσεις εσύ ο ίδιος για τον εαυτό σου ότι είσαι δημοσιογράφος….
Εννοείται ότι γνώριζαν εξαιρετικώς την γραμματική και το συντακτικό τη ελληνικής γλώσσας ειδικά οι (όπως τους έλεγαν τότε) εφημεριδάδες…
Σήμερα την εποχή του ιντερνετ όπου εμφανίζονται ως αλεξιπτωτιστές διάφοροι αμόρφωτοι που αυτοαποκαλούνται ανερυθρίαστα δημοσιογράφοι, διαβάζοντας κείμενα σε διάφορα σαϊτ μπορεί να σου «βγουν» τα μάτια από το μέγεθος της αγραμματοσύνης….
Αγνοούν πολλοί, βασικές διαφορές του προφορικού με τον γραπτό λόγο ενώ για γραμματική και ορθογραφία ούτε λόγος να γίνεται….
¨όταν έχεις πλήρη άγνοια κανόνων γραμματικής ούτε ο ορθογράφος του υπολογιστή δεν μπορεί να σε βοηθήσει…..
επειδή λοιπόν ορισμένοι δεν καταλαβαίνουν ότι απευθύνονται στο μέσο αναγνώστη που διαθέτει τη στοιχειώδη μόρφωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα αποπειραθούμε να κάνουμε ορισμένες διευκρινίσεις όχι ως μορφωμένοι παντογνώστες αλλά ως δημοσιογράφοι επί σειρά ετών…..
Το επίθετο και το ουσιαστικό πρέπει να συμφωνούν χρονικά….
Για παράδειγμα δεν μπορείς να γράψεις «πρωτοφανείς σκηνικό» το «σκηνικό» στην ονομαστική του πτώση πρέπει να είναι «πρωτοφανές»
Πρωτοφανείς (με έψιλον γιώτα στην κατάληξη) μπορεί να είναι μόνο οι συνθήκες στις οποίες κάποιος ασκεί το λειτούργημα του δημοσιογράφου χωρίς να δέχεται γιαούρτια από πολλές κατευθύνσεις
«Πρωτοφανής» (το θηλυκό του επιθέτου) με «η» στην κατάληξη μπορεί να είναι η «άγνοια» του αυτοαποκαλούμενου δημοσιογράφου ο οποίος εκτός από τον εαυτό του ταλαιπωρεί και τους αναγνώστες που «πέφτουν» πάνω στα «ορνιθοσκαλίσματά του»
