του Μιχάλη Χαιρετάκη
Είχα πει να μη γράψω κάτι άλλο για σήμερα, αλλά θες δε θες όταν διαβαζεις ασυναρτησίες και κοινοτοπίες των κυβερνώντων κολάζεσαι.
Στο μήνυμα του για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου ο Αλέξης Τσίπρας δεν αναφέρει πουθενά την λέξη ¨Ελληνες , μιλάει αόριστα για εκείνους που ανάμεσα στην Ελλάδα και τη ζωή τους διάλεξαν την Ελλάδα.
Ούτε φυσικά αναφέρει τη λέξη ΟΧΙ , είναι η επέτειος του ΟΧΙ του Ι.Μεταξά, ενός δικτάτορα, αλήθεια, που όμως είχε μπέσα ,φιλότιμο και ήταν πολύ πιο πατριώτης απο κάτι σημερινούς δημοκράτες, και των Ελλήνων.
Σας το παραθέτω να το θαυμάσετε (Σε παρενθέση οι δικές μου παρατηρήσεις)
«Τιμούμε σήμερα το έπος του ’40. Όλους εκείνους, που ανάμεσα στην Ελλάδα και τη ζωή τους διάλεξαν την Ελλάδα. Και απέδειξαν στα βουνά της Αλβανίας, στις πόλεις και στα χωριά της πατρίδας, τι σημαίνει να γνωρίζεις την ελευθερία από την κόψη του σπαθιού την τρομερή»
(Τιμούμε την επέτειο του ΟΧΙ που παρέμεινε ΟΧΙ, σε αντίθεση με τη θλιβερή ιστορία του δικού μας ΟΧΙ που έγινε δικό σου ΝΑΙ με αποτέλεσμα να χαρίσουμε στην παγκόσμια κοινότητα τον νεοπολιτικό όρο «kolotumpa» ή «kolotoumpa». Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις που περιείχε το τελεσίγραφο που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της Χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940. ¨Ολα τα άλλα είναι ανοησίες)
«Με τη μάχη του κατά του φασισμού και του ναζισμού και με την έφοδο της Εθνικής μας Αντίστασης στον ουρανό, ο ελληνικός λαός απέδειξε την αγάπη του για την ελευθερία.
(Δηλαδή αν ο Μουσολίνι δεν ήταν φασίστας αλλά δημοκράτης και ο Χίτλερ δεν ήταν ναζί , οι σφαίρες τους δε θα σκότωναν; Οι Έλληνες, πολέμησαν όχι για ιδεολογίες αλλά για να προστατεύσουν την ακεραιότητα της χώρα τους, το βιός τους, τη ίδια τους την ύπαρξη, πράγματα που εδώ και μερικά χρόνια κάποιοι προσπαθούν πάλι να τους τα στερήσουν, Αυτό πάλι με την «έφοδο της Εθνικής μας Αντίστασης στον ουρανό» συγχώρησε με Αλέξη αλλά αδυνατώ να καταλάβω τι ακριβώς σημαινει, μπορεί να φταίει ίσως που δεν έχει νομιμοποιηθεί ο μπάφος ακόμα και δεν μπορώ να κάνω μια δυο τζούρες μπας και κατανοήσω την υψηλή διανόηση του κειμένου.)
Τον διαχρονικό πόθο του να ζει με αξιοπρέπεια και να καθορίζει ο ίδιος τα του οίκου του.
(Εδώ μας δουλεύεις, έτσι δεν είναι; )
Τίποτε δεν ξεχάστηκε, κανένας δεν ξεχάστηκε. Καμιά θυσία δεν πήγε χαμένη.
(Δυσκολεύομαι πραγματικά να σε παρακολουθήσω, γιατί μια ξεκαρδίζομαι απο τα γέλια διαβάζοντας το, και μια με κυριεύει μια απίστευτη θλίψη για την κατάντια της χώρας και την κοροϊδία των πολιτικών)
Σήμερα η χώρα, μετά από μια περίοδο σκότους, κρίσης και επιτροπείας, μπορεί να ατενίζει με αισιοδοξία το αύριο. Ο λαός μας απέδειξε στα δύσκολα τελευταία χρόνια ότι έχει και το κουράγιο, και τις δυνατότητες, και το ιστορικό φορτίο, για να στέκεται όρθιος στις φουρτούνες.
(Και ο κόσμος σταμάτησε να αυτοκτονεί, να μεταναστεύει, να πεινάει,να δυστυχεί και τρώει παντεσπάνι. Η ανεργία μειώθηκε με τα προγράμματα ασπιρίνες κατά της ανεργίας,με τη μετανάστευση των νέων και των επιστημόνων και μείνανε οι γέροντες, οι ανήμποροι και οι μετανάστες έποικοι που εγκλωβίζονται στη χώρα)
Δεν ελπίζουμε απλώς σε ένα καλύτερο αύριο. Το χτίζουμε βήμα-βήμα, με όρους ελευθερίας, αλληλεγγύης, Δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης. Βέβαιοι ότι, όπως τότε, έτσι και τώρα, τίποτε δεν πρόκειται να μας χαριστεί
(Και που να δεις πόσο καλά θα χτιστεί οταν ξεκινήσουν και οι κατασχέσεις και οι δημοπρασίες των κατοικιών ,όπως πριν λίγα χρόνια στην Ισπανία, οσο για την κοινωνική δικαιοσύνη ,την ζούν στο πετσί τους κάθε μέρα χιλιάδες ¨Ελληνες. Και αν η χώρα έχει γίνει Ελντοράντο παρανομίας, αν οι γέροντες υποφέρουν απο αδίστακτους κακοποιούς, είναι ασήμαντες μικρολεπτομέρειες)
Το αύριο είναι στα δικά μας χέρια. Και δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει».
(Δυστυχώς Αλέξη και στα δικά σας χέρια είναι τώρα και στα χέρια των προηγούμενων ήταν και στα χέρια των επόμενων θα είναι, μόνο στα δικά μας, του λαού δεν είναι)
