H συνολική απάντηση και η εικόνα της κυβερνητικής εκπροσώπου μετά την απόφαση του ΣτΕ που έκρινε ότι ο νόμος Παππά είναι αντισυνταγματικός, εξέθεσαν την ελληνική κυβέρνηση απέναντι στους πολίτες.
Με πανικόβλητο, επιπόλαιο και ρεβανσιστικό τρόπο η κυβέρνηση επέλεξε να εντάξει την δικαιοσύνη στο πλαίσιο μιας πολιτικής αντιπαράθεσης, επιχειρώντας συμψηφισμούς που παραβιάζουν ανοιχτές θύρες.
Ούτε λίγο ούτε πολύ το ΣτΕ παρουσιάστηκε ως ο οριστικός οδοστρωτήρας του κοινωνικού κράτους (Η απόφαση «θα απαγορεύσει 15.000 παιδιά να πάνε σε παιδικούς σταθμούς», «οι 4.000 νοσηλευτές δεν θα προσληφθούν»)
…και η κυβέρνηση ως Ρομπέν των Δασών που θα αναδιανείμει τα λεφτά των «καναλαρχών» (επιτρέψτε μου τον όρο του αυριανισμού, άλλωστε τον υιοθετεί επίσημα η ελληνική κυβέρνηση).
Η τρικυμιώδης στάση της κυβερνητικής εκπροσώπου, με την φωνή που «σπάει» δεν συνάδει με τις συνθήκες της πραγματικότητας.
Αν είχε συμβεί κάποια φυσική καταστροφή στη χώρα, ασφαλώς θα δεχόμασταν τον εξπρεσιονισμό της κ. Γεροβασίλη. Όμως, είναι αδιανόητο μια απόφαση ενός ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου να πυροδοτεί τόσο δράμα.
Επιπλέον, ακόμη και σε πραγματολογικό επίπεδο, η δήλωση της κ. Γεροβασίλη κινούνταν στο πεδίο της παραχάραξης της πραγματικότητας.
«Το ΣτΕ -με οριακή πλειοψηφία- έλαβε πριν από λίγο μια απόφαση» δήλωσε.
Να θυμίσουμε εδώ την αριθμητική της απόφασης: οι ψήφοι ήταν 14 υπέρ και 11 κατά. Αλλόκοτη αντίληψη για τα όρια.
Τέλος, ο αναστοχασμός για τα μνημόνια που διέλυσαν την Ελλάδα, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψηφίζει και εφαρμόζει τo Uber-μνημόνιο αποτελεί προσβολή στη νοημοσύνη, ακόμη και των πιο, αθεράπευτων, νοσταλγών της αντιμνημονιακής ρητορικής.
Η κυβέρνηση οφείλει να σοβαρευτεί και να μην ανοίξει πόλεμο με την Δικαιοσύνη.
Η μονομανία του Νίκου Παππά με την ανάδειξη της -επιβεβλημένης, επιτακτικής και ορθής- ρύθμισης του τηλεοπτικού τοπίου σε αφήγημα και πολιτική σταυροφορία της κυβέρνησης απέναντι σε βολικούς «κακούς» επέφερε εν τέλει σοβαρή πολιτική ήττα.
Ενθάρρυνε το κλίμα διχασμού απέναντι σε μια αναγκαία μεταρρύθμιση και είχε βαθιά αντιμεταρρυθμιστική μεθόδευση, αφού ένας υπουργός αποφάσισε να γίνει ο τιμωρητικός broker για υποψήφιες εταιρείες ΜΜΕ, χτίζοντας μια αχρείαστη πολεμική ατμόσφαιρα.
Άλλωστε, όπως έχουμε διαπιστώσει, η κυβέρνηση προσπαθεί να φτιασιδώσει την ανεπάρκεια της στην διακυβέρνηση μέσα από τεχνητές -και λιγότερο τεχνητές- κρίσεις που δημιουργούν χαοτικές συνθήκες.
Από την εμμονή του Γιάνη Βαρουφάκη μέχρι στην εμμονή του Νίκου Παππά, το ιδεολογικό και στρατηγικό μοτίβο παραμένει το ίδιο.
Το έλλειμα ρεαλισμού και γνώσης, αλλά και η ιδεολογικοποίηση των προθέσεων και η προχειρότητα οδήγησαν στην αποτυχία και αυτά τα σχέδια της κυβέρνησης.
Δεν γνωρίζω αν ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται ότι η άρνηση του να αναλάβει την ευθύνη του κόστους αλλεπάλληλων αποτυχιών οδηγούν σε συνολικό αδιέξοδο.
Δεν ξέρω γιατί το επιτρέπει.
Οι πολίτες, πάντως, δεν είναι «μπετόβλακες» και δεν θα «αγοράσουν» μια σύγκρουση των θεσμών για να δικαιωθεί ο Νίκος Παππάς.
Ν.Άγουρος
huffingtonpost.gr
