Μου το θύμισε ένας φίλος. Πριν είκοσι τόσα χρόνια, όταν υπηρετούσα είχα την εξής απορία: τί θα γινόταν αν μια ομάδα τραμπούκων ορμούσε στον σκοπό της πύλης; Ο «κρυφός» θα πυροβολούσε, ή θα καθόταν να κοιτάει σα χαμένος; Υποψιάζομαι ότι το ίδιο ερώτημα βασάνισε τη στρατιωτική ηγεσία μετά τον Δεκέμβριο του 2008, αν κρίνω τουλάχιστον απ’ όσα είδα στα στρατόπεδα που βρίσκονται μέσα στη Θεσσαλονίκη.
Οι φράχτες τους επισκευάστηκαν, αγκαθωτά σύρματα προστέθηκαν, παλιά χαρακώματα φρεσκαρίστηκαν. Βλέπετε, χάρη σε σχεδιασμούς αρχαίων εποχών, όταν ο Στρατός είχε και αναγκαία καθήκοντα εσωτερικής ασφαλείας, οι μεγάλες πόλεις εξακολουθούν να έχουν αρκετές μονάδες ανάμεσα σε πολυκατοικίες. Η παραμονή τους φυσικά δεν έχει να κάνει με εθνικούς λόγους. Βασικά συνεχίζουν να υπάρχουν για να εξυπηρετούνται πάσης φύσεως «βύσματα», κληρωτοί αλλά κυρίως μόνιμοι...
Ο Στρατός μας είναι γερασμένος, όπως διαπιστώνει οποιοσδήποτε παρακολουθεί μια από τις δύο μεγάλες ετήσιες παρελάσεις.
Οι φαντάροι κατατάσσονται σε όλο και μεγαλύτερες ηλικίες, και για λίγους μήνες.
Ο χειρισμός των κύριων οπλικών συστημάτων αποτελεί κυρίως ευθύνη μονίμων υπαξιωματικών, οι οποίοι πάσχουν εμφανώς από έλλειψη φυσικής κατάστασης, καθώς ο ελληνικός ωχαδερφισμός επιτρέπει κάτι τέτοιο.
Τί είναι όμως λίγα παραπανίσια κιλά, χάλασε πια ο κόσμος? Ναι, χάλασε.
Τα παραπανίσια κιλά, εκτός από χαλαρή πειθαρχία μαρτυρούν και πλημμελή εκπαίδευση των στελεχών, και αυτά τα δύο στραβά αποκλείεται να μην αγγίζουν και τους στρατευσίμους.
Είναι γενικευμένη πια η πεποίθηση ότι ο Στρατός Ξηράς -με εξαίρεση λίγες τακτικές και ειδικές μονάδες- έχει μετατραπεί σε μία ακόμη δημοσιοϋπαλληλική σέκτα, χωρίς συναίσθηση λειτουργήματος.
Μια κακοστελεχωμένη υπηρεσία που όχι απλά την πατρίδα δε μπορεί να προφυλάξει, μα ούτε τα του οίκου της.
Σήμερα λοιπόν, ο Ρουβίκωνας ανέλαβε να πείσει περί του λόγου το αληθές και τους εναπομείναντες καλοπροαίρετους πολίτες. Μπούκαρε στο ΥΠΕΘΑ, στο -θεωρητικά- πιο καλά φυλασσόμενο στρατόπεδο της χώρας, αυτό του οποίου το Τάγμα Διοικήσεως δεν πάσχει από υποστελέχωση μα από χρόνια υπερστελέχωση. Έριξαν φυλλάδια κι έφυγαν σα κύριοι. Άραγε την έπομενη φορά θα τους δούμε στην Ηρώδου του Αττικού;
Μετά το σημερινό κατέστη σαφές ότι οχι μόνο η ΕΛΑΣ μα και οι ΕΔ είναι απόλυτα δέσμιες κομματικών σκοπιμοτήτων. Ήρθε φαίνεται η σειρά τους να γίνουν παθητικοί σάκοι του μποξ για κάθε αφιονισμενο γκρουπούσκουλο, όπως αντιμετωπίζονται τα ΜΑΤ τα τελευταία 40 χρόνια.
Σήμερα λοιπόν, ο Ρουβίκωνας ανέλαβε να πείσει περί του λόγου το αληθές και τους εναπομείναντες καλοπροαίρετους πολίτες. Μπούκαρε στο ΥΠΕΘΑ, στο -θεωρητικά- πιο καλά φυλασσόμενο στρατόπεδο της χώρας, αυτό του οποίου το Τάγμα Διοικήσεως δεν πάσχει από υποστελέχωση μα από χρόνια υπερστελέχωση. Έριξαν φυλλάδια κι έφυγαν σα κύριοι. Άραγε την έπομενη φορά θα τους δούμε στην Ηρώδου του Αττικού;
Μετά το σημερινό κατέστη σαφές ότι οχι μόνο η ΕΛΑΣ μα και οι ΕΔ είναι απόλυτα δέσμιες κομματικών σκοπιμοτήτων. Ήρθε φαίνεται η σειρά τους να γίνουν παθητικοί σάκοι του μποξ για κάθε αφιονισμενο γκρουπούσκουλο, όπως αντιμετωπίζονται τα ΜΑΤ τα τελευταία 40 χρόνια.
Για την κατάντια τη δική τους, όπως και της Αστυνομίας, ευθύνονται κόλακες ανώτατοι αξιωματικοί και ασυνείδητοι συνδικαλιστές, πρόσωπα που μονίμως μάχονται υπέρ πάρτης και όχι υπέρ πάτρης.
Οι γραφικοί σημερινοί υπουργοί Άμυνας, Δημόσιας Τάξης και Εξωτερικών υπερδιόγκωσαν τα προβλήματα, κι έχει πλέον σχεδόν χαθεί κάθε έλεγχος.
Οι Ρουβίκωνες, και μαζί τους η κυβερνώσα Αριστερά, μ’ αυτή την ενέργεια τους διέβησαν ένα όριο, ένα όριο απαράβατο από το 1974. Σήμερα ξεφτίλισαν τις Ένοπλες Δυνάμεις, των οποίων το κύρος είχε διαφυλαχθεί σα κόρη οφθαλμού καθ’όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης.
Οι Ρουβίκωνες, και μαζί τους η κυβερνώσα Αριστερά, μ’ αυτή την ενέργεια τους διέβησαν ένα όριο, ένα όριο απαράβατο από το 1974. Σήμερα ξεφτίλισαν τις Ένοπλες Δυνάμεις, των οποίων το κύρος είχε διαφυλαχθεί σα κόρη οφθαλμού καθ’όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης.
Δε πιστεύω φυσικά πως η αντίδραση θα είναι εμφανής, ούτε και βίαια.
Δε φοβάμαι ένα πραξικόπημα. Αντίθετα, φοβάμαι μια πλήρη παραίτηση, μια πλήρη απαξίωση του θεσμού, που βαθμιαία θα τον υπονομεύσει σε σημείο διαλυτικό.
Κράτος όμως χωρίς κοινωνική συνοχή, Δικαιοσύνη, Ασφάλεια, και Εθνική Άμυνα είναι κράτος υπό αίρεση, υπό προθεσμία. Υπό μικρή προθεσμία.
Στις μέρες μετα τη 17η Νοεμβρίου του 1973 οι χουντικοί πιθανότατα δε κατάλαβαν πως το τέλος του καθεστώτος ήταν προδιαγεγραμμένο. Ελπίζω να μην ισχύσει κάτι ανάλογο και για τη 17η Νοεμβρίου 2017.
Φάνης Ουγγρίνης
Στις μέρες μετα τη 17η Νοεμβρίου του 1973 οι χουντικοί πιθανότατα δε κατάλαβαν πως το τέλος του καθεστώτος ήταν προδιαγεγραμμένο. Ελπίζω να μην ισχύσει κάτι ανάλογο και για τη 17η Νοεμβρίου 2017.
Φάνης Ουγγρίνης
