Ως Ύβρις ορίζεται η αυθάδης, προκλητική και προσβλητική συμπεριφορά, στάση και λόγος (λεκτική έκφραση) δια της οποίας κάποιος επιτίθεται αλλά και εκτίθεται. Ως Ύβρις ορίζεται ακόμη η αλαζονική, αυθάδης ή και βίαιη συμπεριφορά η οποία προκαλεί.
Ως Γελοιότητα ορίζεται η συμπεριφορά και πρακτική δια της οποίας κάποιος χάνει το κύρος του, καθίσταται άξιος οίκτου, ειρωνικών μειδιαμάτων και κοροϊδίας.
Προτείνω τώρα να αναλογισθεί ο αναγνώστης το χαμόγελο του πρωθυπουργού της Ελλάδας, στις οθόνες του παγκόσμιου χωριού, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στον Λευκό Οίκο. Είναι το ίδιο χαμόγελο που είχε και πριν κάποια χρόνια μετά από μια συνέντευξη με τον B. Klinton. Και τότε, επεχείρησε να απαντήσει σε μια ερώτηση που κατά πάσα πιθανότητα δεν κατάλαβε με το ίδιο χαμόγελο. Η ερώτηση αφορούσε το κατά πόσο οι επενδυτές στην Ελλάδα θα έπαιρναν τα λεφτά τους πίσω. …….
…….Υπάρχει όμως ακόμη ένα ακόμη μεγάλο γεγονός που είναι διαρκώς παρόν και συνυφασμένο με τα ανωτέρω.
Η ένοχη σιωπή της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Στην ουσία πρόκειται για το μεταστάν ΠΑΣΟΚ του «Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται». Αρκεί βέβαια να πέφτουν τα όβολα στην υψηλή, μεσαία και χαμηλή νομενκλατούρα, την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία έστω και με δανεικά έστω και με ξεζούμισμα των πραγματικά εργαζομένων….
Στο σημείο αυτό προτείνω ο αναγνώστης να ανατρέξει στους ορισμούς που αναφέρονται στις πρώτες παραγράφους σχετικά με την ύβρη και τη γελοιότητα. Στη συνέχεια προτείνω να αναλογισθεί σε ποιες κατηγορίες κατατάσσονται όλα αυτά τα έργα και οι ημέρες της καθ’ ημάς «ηθικής» και «αγιοποιημένης» αριστεράς…. Υποθέτω θα βγάλει πολύτιμα συμπεράσματα….
Όμως στον κόσμο της Ελληνικής Αρχαιότητας, αυτής που αποτελεί το λίκνο του ορθολογισμού και των Δυτικών αξιών και η οποία ακόμη και σήμερα μας σώνει, υπάρχει και μια ακόμη οντότητα λίγο άγνωστη αλλά καταλυτική ως προς τη δράση της. Πρόκειται για τη ΝΕΜΕΣΗ.
Η ΝΕΜΕΣΙΣ είναι μια οντότητα η οποία επιτίθεται και ισοπεδώνει τους αλαζόνες και την αλαζονεία, τους υβριστές και την ύβρη. Είναι παρούσα εκεί που δεν την περιμένει κανένας και συνήθως αποκαθιστά την τάξη και τη δικαιοσύνη.
Ως εκ των ανωτέρω η πρόβλεψή μου είναι ότι κάποια στιγμή, και όχι μακριά από τώρα, θα έχουμε μια επέλαση της Νεμέσεως.
Τότε οι διαπύρσιοι αμύντορες του «κοινού καλού», της «κοινωνικής δικαιοσύνης», του «κοινωνικού κράτους», της «δίκαιης ανάπτυξης» και παν’ απ’ όλα του ήθους και της εντιμότητας θα «βρουν» και τις θέσεις που τους αξίζουν…
Γιάννης Νικολής
