Mια σύντομη ιστορία θα σας πω που μέρες τώρα ψάχνει να βρει δρόμο να φτάσει σ εσάς για εκείνο τον παλιό μου φίλο που ήρθε πάλι να με βρει μετά από καιρό βρεγμένος με τα γυαλάκια του θολά γεμάτα σταλαγματιές.
Παρά την προσπάθεια να τα σκεπάσει με την μικρή του παλάμη το ξεθωριασμένο παλιό μπερέ έσταζε σαν κεραμοσκεπή στους ώμους του.
Παρά την προσπάθεια να τα σκεπάσει με την μικρή του παλάμη το ξεθωριασμένο παλιό μπερέ έσταζε σαν κεραμοσκεπή στους ώμους του.
όπως πάντα έδειχνε να απολαμβάνει την βροχή στους ώμους του κι ας είχε ήδη μουσκέψει μέχρι το κόκκαλο.
Ζήτησε καφέ. Ήταν πάντα η μικρή
του αδυναμία κι αφού ανάψαμε τσιγάρο άφιλτρο- η άλλη αδυναμία του κι ας έλεγε πως τον σκοτώνει .Αργά κάθισε αναπαυτικά και γέμισε τα πνευμονία του καπνό. Φύσηξε απολαμβάνοντας. Έβγαλε και καθάρισε τα γυαλιά του με κοίταξε και είπε έχω κάτι για σένα.
Κοίτα είπε μέσα στο κουτί ένας τόσο δα μικρούλης σπόρος που στην μια του άκρη φαινόταν σαν να πρασινίζει.
Τι είναι πάλι αυτό ρώτησα.
Η ιδία η ζωή ανόητε, απάντησε κρυφογελώντας και άρχισε να μου λέει να λέει ασταμάτητα.
Το πιο ταπεινό χορταράκι η το πιο ψηλό δένδρο από αυτό ξεκινούν τη ζωή τους είπε ρουφώντας διαδοχικά καφέ και καπνό.
Ωραία είπα και τώρα τι θέλεις να κάνω εγώ ρώτησα περιμένοντας απάντηση.
Τίποτα αν δεν θέλεις είπε.
Αν θέλεις όμως πολλά.
Έβγαλε από την τσέπη του σακακιού του ένα στυλό και μου τον έδωσε.
Άα τίποτα μου απάντησε "εδώ μέσα" είπε και μου έδειξε τον σωλήνα της μελάνης, "είναι η ζωή η ψυχή η η καρδιά σου απλώς ψάχνει να βρει δρόμο διέξοδο" απάντησε .
Στην μελάνη όλα αυτά ;;;;ρώτησα έκπληκτος…
Εκεί είναι φυλακισμένη ανόητε μου απάντησε μέχρι την στιγμή που θα ανοίξεις την πόρτα της φυλακής..
Έχεις μήπως και το κλειδί ;;;;
τον ρώτησα για να τον πειράξω…
Έβγαλε ένα λευκό χαρτί και το άφησε στο τραπέζι …
Νάτο είπε και έφυγε βιαστικά γελαστός όπως ήρθε και μ' άφησε με την ιστορία μισή και το τσιγάρο αναμμένο …..
χαιρετώ σας
