Το γεγονός του τραγικού δυστυχήματος που συνέβη στη μουσική
σκηνή της οδού ονείρων με τον άδικο χαμό της 48χρονης μητέρας των δύο παιδιών
εκτός του ότι έχει συγκλονίσει ολόκληρη τη Χαλκίδα με τον τρόπο που έγινε,
εγείρει και σοβαρά ερωτήματα για το κατά πόσο στους χώρους εργασίας τηρούνται
οι όροι ασφάλειας των εργαζομένων οι οποίοι στην ουσία είναι έρμαια της κακής
τους τύχης…
Δεν μιλάμε για εργαζόμενους στη βαριά βιομηχανία που παίζουν κάθε
μέρα τη ζωή τους κορώνα γράμματα αλλά για απλούς καθημερινούς ανθρώπους του
μόχθου οι οποίοι εκ πρώτης όψεως κάνουν δουλειές υπεράνω πάσης υποψίας ότι θέτουν την ζωή τους σε κίνδυνο…
Ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τι θα πει « βαρέα και ανθυγιεινά» αλλά που όμως στην εποχή της κρίσης και των
παντοιοτρόπως περικοπών εκτός από τα
εισοδήματά τους που βλέπουν να εξανεμίζονται, τους αντιμετωπίζουν ως μηχανές
εργασίας με ανύπαρκτη εκπαίδευση για την υγιεινή και την ασφάλειά τους…
Τώρα
πια το κόστος του εργατικού δυναμικού έχει σχεδόν εκμηδενισθεί όπως και η αξία
της ανθρώπινης ζωής και της ανθρώπινης
αξιοπρέπειας που χάνονται στις οδούς των ονείρων μέσα σε εφιάλτες της σημερινής μαύρης εργασιακής πραγματικότητας….
Υ.Γ. το πλέον δυσάρεστο είναι ότι το κακό δεν αφορά στο
συγκεκριμένο χώρο εργασίας που έτυχε το τραγικό συμβάν αλλά είναι διαδεδομένο
παντού και αποτελεί το βασικό κανόνα ….
