Για να καταλάβετε το μέγεθος της απερίγραπτης ανοησίας , όταν κάποιοι στιγμή η κυβέρνηση πληροφορήθηκε πως καίγεται ο κόσμος στο Μάτι αποφάσισαν να στείλουν το Πολεμικό Ναυτικό να παραλάβει όσους πυρόπληκτους είχαν τρέξει να σωθούν στις παραλίες.
Το Ναυτικό, λοιπόν, έστειλε μια… φρεγάτα και δύο αρματαγωγά!
Που εκ κατασκευής δεν μπορούν να πλησιάσουν στα βραχώδη αβαθή της παραλίας στην περιοχή. Ούτε αυτό ήξεραν…
Στο μεταξύ η Λιμενάρχης Ματίου βλέποντας τη φωτιά να κατεβαίνει από το βουνό, αποφάσισε να στείλει ό,τι πλωτό μέσο είχε στο λιμάνι της, για σώσει του πυρόπληκτους. Ευτυχώς, αυτή αυτενέργησε…
Μέσα στη γενική μαυρίλα και μια νότα αισιοδοξίας:
Απλοί άνθρωποι τις κρίσιμες στιγμές βοήθησαν ανθρώπους που κινδύνευαν. Όχι οι επαγγελματίες «ανθρωπιστές» των ακριβοπληρωμένων ΜΚΟ.
–Άνθρωποι που είχαν ένα φουσκωτό εκεί κοντά, κι έσπευσαν να σώσουν κόσμο από τις φλεγόμενες παραλίες.
–Καπετάνιοι από πλοία – επιβατηγά ή εμπορικά – άλλαξαν τη ρώτα του καραβιού, μάζεψαν μέσα στη νύχτα ανθρώπους που είχαν βρεθεί στη θάλασσα κολυμπώντας όσο μακρύτερα από την ακτή μπορούσαν. Κι ύστερα έψαξαν μέσα στα σκοτάδια κι έσωσαν κι άλλους.
–Απλοί πολίτες που ξεκίνησαν από την Αθήνα με το αυτοκίνητό τους το άφησαν στη Μαραθώνος και κατέβηκαν μέσα στο καμένο δάσος με φακούς για να βρουν φίλους τους παγιδευμένους. Μερικοί κινδύνευσαν και οι ίδιοι.
–Κι άλλοι, που τα επόμενα 24ωρα παράτησαν ό,τι έκαναν και πήγαν στα κέντρα βοήθειας στους πυρόπληκτους και βοήθησαν κόσμο που υπέφερε.
Αυτό είναι αληθινό κίνημα αλληλεγγύης. Από απλούς ανθρώπους, προς απλούς ανθρώπους που κινδυνεύουν ή υποφέρουν.
Χωρίς βαρύγδουπους τίτλους ΜΚΟ. Χωρίς προβολές, χωρίς κονδύλια. Χιλιάδες άνθρωποι έτρεξαν. Άγνωστοι ήταν και άγνωστοι παρέμειναν.
Αλλά έσωσαν την ανθρωπιά ολόκληρης της κοινωνίας…
Το Μάτι, μια αληθινή κηπούπολη, κάηκε μέσα σε έξη ώρες με τον υδράργυρο να δείχνει κάτω από 37 βαθμούς…
Κάηκε ολοσχερώς διότι τίποτε δεν λειτούργησε.
Κάηκαν 80 και πλέον άνθρωποι…
Και σώθηκαν πολύ περισσότεροι, γιατί άλλοι άνθρωποι έτρεξαν να τους βοηθήσουν. Γιατί και πάλι τίποτε δεν λειτούργησε…
Είναι πια μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες (σε ανθρώπινες απώλειες) που έπληξαν την Ελλάδα σε περίοδο Ειρήνης. Ίσως ξεπεράσει σε μέγεθος το Σεισμό της Πάρνηθας του 1999. Ίσως είναι η μεγαλύτερη καταστροφή από το Δεκέμβριο του 1966, όταν ναυάγησε το «Ηράκλειο» στη Φαλκονέρα.
Με τη διαφορά ότι στους σεισμούς υπάρχει ο Εγκέλαδος. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτε.
Σε ένα ναυάγιο υπάρχει η κακιά στιγμή ή «ανθρώπινο λάθος»…
Στο Μάτι ναυάγησε ολόκληρο το διοικητικό σύστημα της Ελλάδας! Αποδείχθηκε ανύπαρκτο, εσωτερικά υπονομευμένο, πλήρως αναξιόπιστο, άχρηστο από κάθε άποψη. Και το χειρότερο: πάνω σε αυτή την καταστροφή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πάει να ζητήσει «και τα ρέστα» από πάνω.
Ο γνωστός Πολάκης ασχημονεί. Πάνω σε καμένα πτώματα…
Κι άλλοι «κεκράχτες» του συστήματος επίσης ασχημονούν. Κι έτσι βυθίζονται ακόμα πιο βαθιά στη δημόσια απαξία. Και στην οργή.
Τι «πολιτική κριτική» να ασκήσεις σε τέτοια κτηνωδία;
Ίσως, αν σιωπούσαν μετά απ’ όσα έγιναν, να γλίτωναν οι ίδιοι τα χειρότερα. Αλλά είναι αλήτες. Και δεν κρατιούνται.
Αμφισβήτησαν τους νεκρούς! Έβρισαν όσους τόλμησαν να πουν κάτι διαφορετικό. Έβαλαν την ΕΡΤ να καθησυχάζει πως «δεν έγινε και τίποτε. Συμβαίνουν αυτά».
Απείλησαν κι όλα!
Bulling πάνω σε ανθρώπινη καταστροφή, δεν έχει ξαναγίνει…
Η πολύ πιο επιτήδεια Σοβιετική προπαγάνδα έκανε το μοιραίο λάθος με τον τρόπο που αντέδρασε στην τραγωδία του Τσέρνομπιλ.
Κι από το σημείο εκείνο επιταχύνθηκε η κατάρρευση ολόκληρου του σοβιετικού οικοδομήματος.
Και η προχθεσινή τραγωδία θα αποδειχθεί το Τσέρνομπιλ του ΣΥΡΙΖΑ.
Ή η «Φαλκονέρα» του Τσίπρα.
Θανάσης Κ.
