Οι αιτίες της τραγωδίας: Το αποσυντονισμένο κράτος και η έλλειψη σχεδίων εκκένωσης οικισμών και διαφυγής των ανθρώπων …

Γράφει: ο Νίκος Αγγελής

Πριν από 11 χρόνια το καλοκαίρι του 2007 η Εύβοια πλήρωσε βαρύ τίμημα από τις πυρκαγιές με το θάνατο πέντε παλικαριών από το Μίστρο, ενός ζευγαριού τουριστών στην ακτή Νηρέως που κάηκαν στην παραλία στην προσπάθειά τους να φτάσουν στη θάλασσα για να σωθούν και των δύο ηρωικών πιλότων καναντέρ στα Στύρα οι οποίοι προσπαθούσαν να σώσουν τις ζωές και τις περιουσίες των κατοίκων… 

Ακόμα βαρύτερο τίμημα πλήρωσε ο Νομός Ηλείας με δεκάδες νεκρούς… ¨έχοντας προσωπική εμπειρία από το μένος της φωτιάς και τη δύναμη του αέρα μπορούμε να κάνουμε μια εκτίμηση για το «τις πταίει» όταν δημιουργούνται τέτοιες συμφορές… 

Μια μέρα μετά την ανείπωτη τραγωδία που εκτυλίχθηκε στην Αττική και τις φρικιαστικές εικόνες των μικρών παιδιών που κάηκαν σφιχταγκαλιασμένα με τους γονείς τους στη Ραφήνα μια περιοχή που γνωρίζουμε από τα παιδικά μας χρόνια (ήταν το σπίτι της γιαγιάς ) ήταν σαν να είμασταν εκεί στο κόκκινο λιμανάκι….

Σήμερα δεν είναι μέρα απόδοσης ευθυνών όμως υπάρχουν δεδομένα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και να μην επισημάνουμε ως αιτίες της τραγωδίας έχοντας όπως προαναφέραμε προσωπική γνώση και βιώματα από μεγάλες πυρκαγιές…

Η ελληνική πολιτεία και η πολιτική της ηγεσία είναι αδικαιολόγητες μετά από τόσα πολλά χρόνια εμπειρίας σε μεγάλες φωτιές να μην έχει εκπονήσει σχέδια εκκένωσης οικισμών και μην αντιδρά γρήγορα και αποτελεσματικά σε τέτοιες περιπτώσεις…. 

Δεν μιλάμε για τους εκατοντάδες αστυνομικούς, πυροσβέστες, εθελοντές, ανθρώπους του ερυθρού σταυρού, Σαμαρείτες και κάθε δημοτικό υπάλληλο που προστρέχουν και με αυταπάρνηση κάνουν ότι μπορούν για να διασώσουν τους πολίτες και να διαχειριστούν καταστάσεις πανικού και τρόμου…..

Είναι όμως φανερό ότι δεν υπάρχει κέντρο συνολικού σχεδιασμού και καθοδήγησης των δυνάμεων πυρόσβεσης και διάσωσης…

Αυτό από το οποίο πάσχουμε και δεν λέμε να το διορθώσουμε κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα και ανοίγοντας συζητήσεις κατόπιν συμφοράς είναι η δημιουργία ενός κέντρου λήψης αποφάσεων που θα κατευθύνει και θα συντονίζει όλες τις δυνάμεις… 

¨άλλος έχει την ευθύνη για την καθοδήγηση των πυροσβεστικών δυνάμεων, άλλος για τη διάσωση, άλλος για τις υδροφόρες και άλλος για την κυκλοφορία… 

Σε συνθήκες μάλιστα πλήρους απορρύθμισης λόγω πανικού η κατάσταση αποσυντονίζεται ακόμη περισσότερο…. 

Αυτό όμως για το οποίο η πολιτική ηγεσία είναι απαράδεκτη σε σημείο απόδοσης ευθυνών για στέρηση ανθρώπινων ζωών είναι η παντελής απουσία σχεδίων εκκένωσης των οικισμών τη στιγμή της εκδήλωσης των πυρκαγιών….. 

Όταν στα βουνά πέριξ της Ραφήνας υπάρχουν εστίες φωτιάς και στην περιοχή πνέουν άνεμοι 10 μποφόρ είναι αδιανόητο να μην υπάρχουν άμεσες ενέργειες απομάκρυνσης των κατοίκων.. σε μια περιοχή μάλιστα παραθαλάσσια που υπάρχει διαφυγή από τη θάλασσα…. Δεν μπορεί σε τέτοιες καταστάσεις οι πολίτες να περιμένουν από εθελοντές ψαράδες και ιδιοκτήτες σκαφών να παίζουν το ρόλο του διασώστη… 

Χωρίς σχέδιο χωρίς οργάνωση χωρίς ακριβή γνώση το ποιος θα πάει που….. 

Δυστυχώς δεν έγινε ποτέ άσκηση από την πολιτική προστασία ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες τι ακριβώς θα κάνουν και που θα κατευθυνθούν σε περίπτωση πυρκαγιάς…. 

Δυστυχώς σε μια περιοχή -όπως οι περισσότερες της Ελλάδας- με άναρχη δόμηση, έλλειψη μεγάλων δρόμων, πυκνοκατοικημένη, κανείς ποτέ δεν έφτιαξε ένα σχέδιο ενημέρωσης, οργάνωσης και εκτέλεσης, εκκένωσης των σπιτιών …. 




Δυστυχώς ήταν μια μέρα με δείκτη επικινδυνότητας 4, με ισχυρούς ανέμους και θερμοκρασίες κατά την οποία περιμέναμε συνθήκες αντιμετώπισης μιας «μέγα πυρκαγιάς» (όπως τις χαρακτηρίζουν οι πυροσβέστες)… 

Δεν είμαστε έτοιμοι…. 

Πάλι αιφνιδιαστήκαμε σε τέτοιο βαθμό ανοησίας σαν κάποιος να μας είπε ότι σήμερα το βράδυ θα έλθουν σπίτι μας να μας ληστέψουν και εμείς κοιμόμασταν με ξεκλείδωτες πόρτες βλέποντας τηλεόραση…

 Εκπλαγήκαμε γνωρίζοντας εκ των προτέρων τί μπορεί να συμβεί…. 

Μείναμε άναυδοι περιμένοντας το χρονικό μιας προαναγγελθείσας καταστροφής…

Κανείς ποτέ δεν σχεδίασε, δεν προνόησε και δεν φρόντισε για αυτούς τους ανθρώπους ούτε και για κανένα άλλο κάτοικο αυτής της χώρας παρά το γεγονός ότι κάθε καλοκαίρι βιώνουμε το φόβο και τον κίνδυνο της πυρκαγιάς…. 

Μαζευόμαστε μετά όλοι πάνω από τα αποκαΐδια και τους νεκρούς για να κλάψουμε τη μοίρα μας, να αναθεματίσουμε τον καιρό και την κακιά την ώρα…. 

Πάρτε ένα άλλο παράδειγμα… 

Υποθέστε ότι γίνεται στη Χαλκίδα ή σε κάποια άλλη πόλη της Εύβοιας ένας μεγάλος σεισμός….. 

Υπάρχει κάποιο σχέδιο για το που θα πάνε οι κάτοικοι της συνοικίας Βροντού, της Νεάπολης, της Κανήθου, του κέντρου;;; Ξέρουν αν πρέπει να κατευθυνθούν σε κάποιο γήπεδο της πόλης ή σε κάποιο πάρκο ανάλογα με το που βρίσκεται το σπίτι τους;;;;

Υπάρχει κάποιο σχέδιο ώστε στα σημεία αυτά να βρίσκονται συγκεκριμένοι εθελοντές διασώστες με σκηνές και νερά με φακούς και κουβέρτες;;;;; 

Χύμα στο κύμα αποδιοργανωμένοι περιμένοντας την καταστροφή και πράττοντας ότι νάναι όποτε μας τύχει;;;;; Μας λείπει η ενημέρωση, η οργάνωση , η πρόληψη και οι ασκήσεις ετοιμότητας…. 

Τι να το κάνουμε όταν καιγόμαστε ή πνιγόμαστε να βλέπουμε τον Τσίπρα να κάνει σύσκεψη στο κέντρο επιχειρήσεων και τον Καμένο βόλτα με το ελικόπτερο πάνω από τα καμένα…

Βρισκόμαστε στο έλεος ανθρώπων επιπόλαιων, ανόητων, ανειδίκευτων, αδιάφορων και ανίκανων να παίξουν το ρόλο τους… Αυτοί είναι η ασύμμετρη απειλή κατά της πατρίδας μας και των οικογενειών μας…. 

Αυτούς πρέπει να φοβόμαστε και όχι τις πυρκαγιές και τα φυσικά φαινόμενα….