Είχα σήμερα μια συζήτηση με ένα παλιό καλό φίλο, με τον οποίο χάθηκα τελευταία, πλην όμως παρακολουθεί τα διαδικτυακά μου παραληρήματα.
Είναι από εκείνους που μνημονεύω ως «συριζαίους πρώην πασόκους», που μαγεύτηκαν από τα «μπιχλιμπίδια» που υπόσχονταν η τρελοπαρέα του Αλέξη, και που τον ψήφισαν δυο φορές, και μάλιστα με τα δυο χέρια.
Τελευταία τον είχα δει δια ζώσης την εποχή των σαμαροβενιζέλων. Τότε που «όλα τα έσκιαζε η φοβέρα… μπλα μπλα».
Ήταν αεράτος, και μάλιστα μου είχε επιτεθεί με οργή, διότι «δεν έβλεπα μπροστά», και ήμουν «γονατισμένος»! Χώρια το ότι έγραφα αηδίες στο «ιντερνέτι», διότι προφανώς ήμουν πληρωμένο τσιράκι των «κακοί κσαίνοι τοκογλύφοι».
Σήμερα όμως ήταν ένας άλλος άνθρωπος. Σαφώς πιο καταβεβλημένος και σαφώς πιο προσγειωμένος. Νηφάλιος θα έλεγα.
Δυστυχώς όμως γι’ αυτόν ήταν και ιδιαίτερα απογοητευμένος, και μάλιστα τα έβαζε με τον εαυτό του που έπεσε θύμα και «μάσησε» τα φληναφήματα των «απατεώνων», όπως χαρακτήρισε (κατόπιν εορτής) τους γιαλαντζί σωτήρες μας.
Το βασικό του ερώτημα ήταν πως γίνεται και κάποιοι, όπως εγώ, είχαν προβλέψει σχεδόν ακριβώς το τι θα γίνονταν αν έμπαινε ο Αλέξης στο Μαξίμου. «Είχατε κρυστάλλινη σφαίρα; Ακούγατε φωνές; Πως γίνεται και το ξέρατε»; το αγωνιώδες ερώτημά του.
Κατ’ αρχήν τον προσγείωσα λέγοντάς του ότι ακόμη και ‘γω, που μελέτησα και ασχολήθηκα με τα του Σύριζα από την εποχή του 3%, έπεσα έξω, και μάλιστα πολύ. Τα πήγε πολύ χειρότερα απ’ ότι περίμενα..
Στη συνέχεια τον παρέπεμψα στη δήλωση του Σαμαρά, λίγες εβδομάδες πριν ο λαός επιλέξει τον Τσίπρα για σωτήρα, που από του βήματος της βουλής είχε χαρακτηρίσει τον Σύριζα ως «ένα ατύχημα που είναι έτοιμο να συμβεί», προειδοποιώντας για τα δεινά που μας περίμεναν.
Του θύμισα την προειδοποίηση του Μπένι προς το «γελαστό παιδί», ότι δηλαδή «αγόρι μου θα σε μαμήσουν στα όρθια οι δανειστές», ή κάπως έτσι.
Του εξήγησα ότι εν πάση περιπτώσει δεν χρειάζονταν ειδικό μυαλό ή σούπερ γνώσεις για να αντιληφθεί κανείς ότι τα γκρουπούσκουλα και οι συνιστώσες (π.χ. Ρόζα, κ.ά) που συναποτελούσαν τον Σύριζα δεν ήταν ικανές ούτε περίπτερο να διαχειριστούν, πόσο δε μάλλον τη χώρα μας στην πιο κρίσιμη φάση της νεότερης ιστορίας της.
Του ανέφερα διάφορες σαχλαμάρες που είτε εκστόμιζαν τα στελέχη του Σύριζα, είτε ήταν διατυπωμένες στο καταστατικό αλλά . πρόγραμμά του, που τις μισές μόνο να προσπαθούσαν να εφαρμόσουν η Ελλάδα ήταν τελειωμένη…
Του μίλησα για τον «γκουρού της σαχλαμάρας» Δρα Μπαρουφάκη, που δεν έκρυβε την βλακεία του, για τον δανδή Κατρούγκαλο, για τον μισάνθρωπο Παλαβίτσα, για την ζουρλή, για την καγκελάριο Ραχήλ, για την Κατάντια Βαλαβάναινα, για τον Δραχμαζάνη, για τον Πάντζα… Για όλους εκείνους δηλαδή που διαφήμιζαν φόρα παρτίδα την ανερμάτιστη ιδεοληψία τους, και την παντελή έλλειψη στοιχειώδους επαφής με την πραγματικότητα…
«Μα καλά, δεν ήξερες, δεν ρώταγες»; του είπα… «δεν κατάλαβες τίποτα»;
«Και άντε τον Γενάρη μάσησες… τον Σεπτέμβριο όμως; Δεν είχες αντικρίσει την άβυσσο; Τόσο τυφλός πια»;
Δεν μου απάντησε, απλά έσκυψε το κεφάλι. Και λίγο πριν αποχωρήσει ψέλλισε κάτι σαν «τα διέλυσαν όλα στην οικονομία οι μπινέδες, αλλά και στα εθνικά ζητήματα; Τόσο άχρηστοι; Τόσο προδότες; Τόσο γιουσουφάκια»;
Τι να του πεις;
Ναι… τόσο άχρηστοι και τόσο προδότες. Τόσο γιουσουφάκια…
Ας πρόσεχε…
ΥΓ- Αν δεν μπουν όροι και κριτήρια πριν την κάλπη, όπως π.χ. ηλικία, νοημοσύνη, φορολογική δήλωση κλπ., κάτι τέλος πάντων ώστε η ψήφος του 18χρονου Λάκη που θέλει να τα κάψει όλα να μην είναι ίση με εκείνη του… Νανόπουλου, ή του μέσου οικογενειάρχη με τις δεκάδες υποχρεώσεις, τότε ας μην περιμένουμε τίποτα.
Η Ελλάδα τετέλεσται. Η χώρα εάλω…
Strange Attractor
