η ταυτότητά μας

η ταυτότητά μας

Παρασκευή 10 Απριλίου 2020

Δεν μπορείς να έχεις μνήμη και εμφάνιση χρυσόψαρου παριστάνοντας τον καρχαρία ενώ τα δεδομένα αλλάζουν παγκοσμίως!!!



Μόλις μυρίσουν πτώματα και καταστροφές βγαίνουν να πετάξουν πάνω από τα συντρίμμια τα όρνεα της εξ’αποστάσεως δράσης…

δια ανακοινώσεων κουνούν το δάχτυλο. Ζητάνε δράση για δράσεις που ήδη έχουν αναληφθεί…

Απαιτούν τα αυτονόητα και κάνουν τους μετά χρηστόν προφήτες προβλέποντας «εγκαίρως» ότι ο ήλιος θα βγει από την ανατολή και θα κατέβει από τη δύση!!

Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά.. μόνο που τα νύχια τους έχουν πια πέσει μαζί με τις όποιες φρούδες ελπίδες τους να ξαναδιοικήσουν…

Ο κόσμος τους έχει βάλει για τα καλά στο πολιτικό περιθώριο.. στο χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας μαζί με την αραχνιασμένη παλαι ποτέ δόξα τους….

Οριστικώς και αμετακλήτως (για να μην ξεχνάμε και τις καταλήξεις των επιρρημάτων)..

Αυτοί όμως εκεί ακούραστοι φρουροί της ματαιοδοξίας τους αγωνίζονται λυσσασμένα (λυσσαλέως- για να επανέλθουμε στις σωστές καταλήξεις επιρρημάτων) για λίγα λεπτά διασημότητας..

Ζουν για μια ανακοίνωση ..ένα δελτίο τύπου που θα εξυμνεί τον ναρκισσιστικό αυτοθαυμασμό τους.. «είδατε;;;» «εγώ σας τά λεγα» «έπρεπε να με ακούσετε»…

Διότι κανείς πλην εκείνων δεν γνωρίζει από διοίκηση, από διαχείριση κρίσεων από λήψη άμεσων μέτρων κι από σύγχρονο μάνατζμεντ παρά το γεγονός ότι οι μισοί από αυτούς δεν έχουν διοικήσει στη ζωή τους ούτε περίπτερο και οι άλλοι μισοί όταν «στραβώθηκαν» κάποιοι και τους επέλεξαν… κόντεψαν να βουλιάξουν τους οργανισμούς που τους έβαλαν να διοικήσουν επειδή μπέρδεψαν τα έσοδα του δημοσίου με τα έξοδα της τσέπης τους…

Ενίοτε στις δημοκρατίες γίνεται λόγος για τις κυβερνήσεις που έχει ο πολίτης και εν τέλει είναι αυτές που του αξίζουν» Δυστυχώς όμως κανείς δεν ασχολείται με τις αντιπολιτεύσεις που μας αξίζουν..

Είναι εύκολο να λέει κάποιος (ιδιαίτερα όταν κατευθύνεται πονηρά από την αντιπολίτευση) «Βαρεθήκαμε πια …πρέπει να τα βρείτε μεταξύ σας».. «Ο κόσμος δεν θέλει να τσακώνεστε»… αλλά όλοι να χώνουν το κεφάλι τους στο χώμα σαν χαμένες στρουθοκάμηλοι χωρίς να αναρωτιούνται ποιος είναι αυτός που δεν προωθεί τον διάλογο;;;

Ποιος μπλοκάρει τις συνεργασίες και για ποιόν λόγο;;;

Θα επιθυμούσε η συμπολίτευση ενός δήμου ή μιας κυβέρνησης να μην έχει συνεργασίες με τη αντιπολίτευση ιδιαίτερα όταν δεν έχει αυτοδυναμία ή θα συνέφερε κάποιους ελάχιστους για την πολιτική τους επιβίωση να υπάρχει ακυβερνησία και έλλειψη συνεργασίας;;;;

Κάποιοι εδώ και χρόνια έχουν μάθει να λειτουργούν πολιτικά κάνοντας διαρκώς σαμποτάζ στις υπηρεσίες… δημιουργώντας συνθήκες με αριστερίστικα τσιτάτα του Μάο «μεγάλη αναταραχή θαυμάσια κατάσταση».. Δημιουργώντας τεχνητές εντάσεις και προπετάσματα καπνού για αντιπερισπασμό…

Υπάρχει βεβαίως και εκείνη η ανοχή του δημότη-πολίτη για κάθε πολιτικό-παραβάτη όταν λανθασμένα πιστεύει ότι δεν θίγεται το δικό του συμφέρον.. Αυτό που λένε μακριά από τον απαυτό μου και ας είναι και στο γείτονα. Ταυτόχρονα, πολλοί φανατικοί τυφλοί οπαδοί όταν τους προτάσεις θέματα δημοσίου χρήματος και συμφέροντος σε κοιτάνε με το απλανές βλέμμα της αγελάδας και σου λένε όλο (ΔΗΘΕΝ) «αφέλεια»

«Έλα μωρέ όλοι κλέβουν» ή εντάξει εμένα δεν μου πήρε κανείς χρήματα» αγνοώντας ότι τα απολεσθέντα είναι ουσιαστικά δικά τους!!

Εδώ όμως δεν μιλάμε πια για μερικά χαμένα χρήματα από τα ταμεία ενός δήμου ή μιας χώρας ούτε για το σε ποιανού τη δημοτική θητεία η Κύμη είχε τις λιγότερες διακοπές νερού…

Εδώ πρόκειται πλέον για πρωτοφανείς και πρωτόγνωρες συνθήκες της οικονομίας που δεν αγγίζουν μόνο το δήμο μας ή τη χώρα αλλά ολόκληρο τον πλανήτη…

Και θα ολοκληρώσω αυτό το σκεπτικό με κάτι που έγραψα στο FB σε ένα φίλο του ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο μας συνδέει βαθιά φιλιά και πολλές ώρες ραδιοφωνικών εκπομπών (αυτό που οι καπεταναίοι ονομάζουν ώρες πλεύσιμες) …

Δεν είναι δυνατόν να βγαίνουν πολιτικά σκεπτόμενοι άνθρωποι και να λένε δημόσια «μόλις τελειώσει η κρίση της πανδημίας θα λογαριαστούμε»… άκουσα μια άποψη ενός πολιτικού από αυτούς που θα χαρακτήριζες και "καθεστωτικούς" η οποία όμως (παραδόξως) με βρίσκει σύμφωνο....



Επειδή τα δύσκολα μπορεί να είναι στο άμεσο μέλλον και ενδέχεται να χρειαστεί εθνική ομοψυχία, θα πρέπει να θεωρείται ξεπερασμένο το μοντέλο της πολιτικής που ίσχυε μέχρι σήμερα...



Δεν μπορεί να υφίσταται "εμείς και εσείς" πόσο μάλλον μπλε και πράσινα (ή κόκκινα-πορτοκαλί ) καφενεία...



Τα πράγματα μετά από αυτή την πανδημία είναι πολύ πιθανόν σε όλα τα επίπεδα να μην είναι ίδια ούτε ως προς την κατάσταση της οικονομίας ούτε ως προς τον τρόπο που πολιτευόμαστε ή αντιπολιτευόμαστε....



Ως χώρα ή ως πόλη-δήμος, είμαστε πολύ λίγοι για να λογαριαζόμαστε μεταξύ μας και το έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά στη σύγχρονη ακόμα και στην παλαιότερη ή αρχαία ελληνική ιστορία....



Ούτε ο Σύριζα αντιπολιτευόταν ορθώς το Σαμαρά και ίσως αυτά να πλήρωσε ως κυβέρνηση ο Τσίπρας... τον τρόπο που έκανε αντιπολίτευση και αυτά που έλεγε εκτός Μαξίμου... (αυτό που είχε πει κάποτε ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης ότι.. «όποιος κατουράει τη θάλασσα το βρίσκει στο αλάτι»)



Είναι όμως εποχή αυτά να μείνουν στο παρελθόν γιατί φοβάμαι ότι τα χειρότερα έρχονται!



Υ.Γ. Το δυστύχημα είναι ότι η αντιπολίτευση σε αυτή τη χώρα και στον δικό μας δήμο τουλάχιστον, δεν είναι σε θέση να το αντιληφθεί!