Αν προσέξει κανείς τα βιογραφικά και τις φορολογικές δηλώσεις των βουλευτών των “Συριζανέλ”, θα καταλάβει γιατί αντέχει ακόμα η πιο ανίκανη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης.
Μιλάμε για υπουργικό συμβούλιο πλούσιων υπουργών με κοινοβουλευτικές ομάδες φτωχών βουλευτών.
Αυτή η “περίεργη” συνύπαρξη είναι σίγουρα το μυστικό της συνοχής που τους κρατάει δεμένους μπροστά στον ιερό τους σκοπό: την επαγγελματική αποκατάσταση και την εξασφάλιση εισοδήματος.
Όσο όμως, περνάει ο καιρός και φτάνουμε προς τις εκλογές, η διαφαινόμενη απώλεια ολοένα μικραίνει, μεγαλώνοντας ταυτόχρονα τα “επαναστατικά” ένστικτα της απόσχισης.
Γιατί άλλο είναι να ορθώνεις ανάστημα με ζημιά 60 χιλ. ευρώ και άλλο με 120 χιλ… Ειδικά, αν ο αρχηγός σου – ευκατάστατος ο ίδιος- έχει αρχίσει να σκέφτεται το πολιτικό του μέλλον, παρατηρώντας προσεκτικά τις δημοσκοπήσεις.
Η σχέση αυτής της κυβέρνησης με την εξουσία είναι καθαρά μαθηματική. Λειτουργεί αντιστρόφως ανάλογα με τον πολιτικό χρόνο που έχουν οι συμμετέχοντες στην διάθεσή τους. Όλα ξεκίνησαν με την συσσώρευση εισοδήματος και εξασφάλιση προνομίων σε σχέση με την προσδοκία της τετραετίας. Δεν ήταν λίγο για διάφορα άεργα “ξωτικά” που περιπλανώνταν μεταξύ κόμματος και επιβίωσης, να βρεθούν στα βουλευτικά έδρανα με παχυλό μισθό, προβολή και υστεροφημία.
Θα μου πεις δεν είναι όλοι έτσι. Ναι αλλά η κρίσιμη μάζα των βουλευτών αυτή είναι. Πεπεισμένοι ότι όσο μπορούν θα καταπίνουν τα πάντα, προκειμένου να ζήσουν τις οικογένειές τους.
Και γιατί τώρα να μην συνεχίσουν; Οι περισσότεροι δεν έχουν πρόβλημα, ό τι κι αν συμβεί. Μέχρι τέλους, θα κρατηθούν όρθιοι και συντεταγμένοι μπροστά στις επιθυμίες του μεγάλου “ευεργέτη” Αλέξη.
Δεν θα συμβεί όμως, με όλους. Και κυρίως με τον Πάνο Καμμένο. Είναι ο άνθρωπος που έχει πάντα στο μυαλό του την προετοιμασία για την πολιτική του επιβίωση. Και επειδή δεν σκοπεύει να συνταξιοδοτηθεί πριν την ώρα του, είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα επιτρέψει στον Τσίπρα να τον πάρει μαζί του στον βυθό.
Όπως αποκαλύπτεται, βγήκαν ήδη τα μαχαίρια μεταξύ των δύο αχώριστων φίλων, με αφορμή το Σκοπιανό.
Αλλά αυτό δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.
Μετά τα συλλαλητήρια, η σκέψη του ΥΠΕΘΑ τρέχει πολύ πιο γρήγορα από ό τι του επιτρέπουν οι δυνατότητες των νευρώνων του. Σε σημείο μάλιστα που μπορεί κανείς να κατανοήσει τις απέλπιδες προσπάθειες του Αλέξη να προσεγγίσει τον Σταύρο, τρομαγμένος από την απρόβλεπτη πολιτική “παράνοια” του Λεβέντη.
Δεν χρειάζονται λεπτομέρειες ή χρονοδιαγράμματα για να μαντέψουμε την ώρα της πτώσης.
Είναι ζήτημα αναγκαίο και φυσικό επακόλουθο που η αυτοσυντήρηση επιβάλλει σε όλα τα έμβια όντα. Είναι σχεδόν κατηγορική προσταγή για τους ΑΝΕΛ να οδηγηθούν μόνοι τους μπροστά στο πλήρωμα του χρόνου και να κάνουν την ηρωική έξοδο.
Ο χρόνος τελειώνει. Οι απώλειες εισοδήματος λιγότερες και η προσπάθεια για άλλη αποκατάσταση δεδομένη.
Η ρήξη με το παλιό μοιάζει πια αναπόφευκτη. Και το παλιό είναι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ…
liberal.gr
