Θα βάλουν το χέρι μας στην τσέπη για να βγάλουν 100 ευρώ, θα μας τα δώσουν στο άλλο χέρι κι εμείς θα τα βάλουμε μετά στην άλλη τσέπη. Εν συνεχεία θα βάλουν το χέρι σε αυτή την άλλη τσέπη, για να πάρουν εκ νέου τα 100 ευρώ, για να μας τα δώσουν και να τα βάλουμε στην αρχική τους θέση.
Δεν ξέρουμε εσείς αν πιστεύετε τον Σόιμπλε, εκείνον τον αντιπαθητικό τον Ολλανδό ή τον Γάλλο τον Μοσκοβισί. Εμείς πιστεύουμε την εθνοσωτήρια κυβέρνησή μας και τον Νίκο Παππά.
Κι είναι εμφανές, φίλοι και φίλες, ότι οι δανειστές ηττήθηκαν κατά πλάτος και μήκος.
Διαφορετικά, ποιος ο λόγος για να βάζουμε ο ένας το χέρι στην τσέπη του άλλου και να δημιουργούμε ένα πράγμα που μοιάζει κυριολεκτικώς με μπέρδεμα; Η διαδικασία αυτή είναι προσχηματική και προτιμήθηκε για να κρύψει την έκδηλη αμηχανία που έχει καταλάβει όλα τα μέλη της τρόικας.
Προσέξτε τι ακριβώς τους προτείναμε κι εκείνοι το αποδέχτηκαν, μην μπορώντας να κάνουν κάτι διαφορετικό μπροστά στις αφοπλιστικές προτάσεις του Ευκλείδη και του επιτελείου του.
Λοιπόν, τους είπαμε: Θέλετε να μειώσουμε τις συντάξεις; Να τις σφάξουμε. Να τις εξαφανίσουμε.
Τι άλλο θέλετε; Να μειωθεί το αφορολόγητο; Και γιατί, παρακαλώ να μειωθεί; Να εξαφανιστεί κι αυτό!
Και ελάτε τώρα κύριοι των θεσμών και βοηθείστε μας στην κοινωνική πολιτική.
Να ταΐσουμε αυτούς τους ανθρώπους με συσσίτια και να τους ντύσουμε με κουπόνια. Διότι αν εξαφανίσουμε και τους ανθρώπους, κύριοι των θεσμών, ποιοι θα μείνουν σε αυτή την χώρα για να σας ξεπληρώσουν τα δάνεια;
Το τελευταίο επιχείρημα ήταν όντως αφοπλιστικό και εξανάγκασε τους απαίσιους τοκογλύφους σε άτακτη υποχώρηση. Έβαλαν τον Ευκλείδη στην μέση του δωματίου, σχημάτισαν όλοι μαζί έναν κύκλο γύρω του και αφού γονάτισαν ζήτησαν συγχώρεση για τον ιδιαίτερα σκληρό τρόπο που μας αντιμετώπισαν μέχρι τότε.
Κι επειδή αναγνώρισαν στον Ευκλείδη ότι πρόκειται για έναν ευρηματικό νέο, τον παρακάλεσαν θερμά να τους βρει ένα επιχείρημα για να μην εκτεθούν στους δικούς τους ψηφοφόρους.
Κι έτσι ο Ευκλείδης βρήκε αυτό με τις τσέπες.
Την συνέχεια την γνωρίζετε. Τελείωσε η λιτότητα, όπως ανακοίνωσε και η ΕΡΤ.
Διότι αυτά που λέει η ΕΡΤ είναι ευαγγέλιο για την κοινωνία μας. Αυτό έλειπε και να μην ήταν.
Εκατόν πενήντα εκατομμύρια και κάτι ψιλά μας κοστίζει το μαγαζί του κ. Τσακνή. Είναι δυνατόν να αποδεχτούμε ποτέ ότι πετάμε κάθε χρόνο τόσα λεφτά στα σκουπίδια σε εποχή κρίσης; Ηλίθιοι είμαστε;
Το είπε, λοιπόν, η ΕΡΤ.
Κι έτσι αλλάζει κι η Ευρώπη.
Βρέθηκε ο τρόπος για να εξαφανίσουμε την λιτότητα:
Βγάζουμε τα λεφτά από την μία τσέπη και τα βάζουμε στην άλλη. Κι ύστερα τα ξαναβγάζουμε από την άλλη και τα γυρίζουμε πίσω. Κι έπειτα ξεκινάμε και πάλι από την αρχή.
Θα ρωτήσετε προς τι όλος αυτός ο καυγάς, όταν εκατό μείον εκατό ίσον μηδέν.
Προσέξτε σας παρακαλώ μία ιστορία που διδάσκεται στα σαλόνια της Ευρώπης, στους μυημένους της άρχουσας τάξης:
Μία φορά κι έναν καιρό φτάνει στην άγρια Δύση ένας ταλαιπωρημένος ταξιδιώτης και πιάνει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο. Ο πελάτης πληρώνει 10 δολάρια προκαταβολικά για την βραδιά και αποσύρεται στο δωμάτιό του.
Ο ξενοδόχος παίρνει στα χέρια του το μαγικό χαρτονόμισμα και τρέχει να ξοφλήσει την οφειλή που είχε στον παπλωματά.
Το πρόσωπο του παπλωματά λάμπει από χαρά όταν παίρνει το χαρτονόμισμα και σπεύδει να το δώσει στον μανάβη. Σβήνει με αυτό τον τρόπο τον λογαριασμό που είχε δημιουργήσει εδώ και μήνες!
Ο μανάβης συναντά εκείνη την ώρα την όμορφη Μαίρη από το Σαλούν και της δίνει κι αυτός την οφειλή του.
Η Μαίρη περνάει από το ξενοδοχείο και πληρώνει στον ξενοδόχο το υπόλοιπο του λογαριασμού της.
Ύστερα από λίγο ο πελάτης του ξενοδοχείου κατεβαίνει στην ρεσεψιόν και ζητάει από τον ξενοδόχο πίσω τα λεφτά του. Όπως τον ενημέρωσε το ταχυδρομικό περιστέρι, το κινητό της εποχής, του έτυχε κάτι έκτακτο και θα έπρεπε να αναχωρήσει.
Και με τον τρόπο αυτόν όλοι ικανοποιήθηκαν από μία μικρή βόλτα ενός χαρτονομίσματος των 10 δολαρίων.
Στην ιστορία αυτή υπάρχει ένα μικρό μυστικό. Δεν υπάρχουν φόροι!
Γι’ αυτό το νόμισμα των 10 δολαρίων γυρίζει από τσέπη σε τσέπη και παραμένει ανέπαφο.
Αν το κράτος έπαιρνε από κάθε τσέπη τόσο τοις εκατό για ΦΠΑ, τόσο για φόρο εισοδήματος, τόσο για ασφάλεια και τόσο για τον ΟΓΑ, τα λεφτά δεν θα είχαν προλάβει καν να πάνε στον παπλωματά. Θα τα βουτούσε ο έφορος στον δρόμο.
Αυτό θα σκέφτηκε ο Ευκλείδης!
Αυτό κρύβεται πίσω από την μεγαλοφυή αυτή ιδέα: Αν εξαφανίσει και τους φόρους, τότε τα 100 αυτά ευρώ που θα πηγαίνουν από τσέπη σε τσέπη θα εξαφανίσουν και τα προβλήματα της χώρας.
Γι’ αυτό σας λέω. Οι άνθρωποι είναι οι πρώτοι πραγματικοί φιλελεύθεροι που έχουν κυβερνήσει αυτή την χώρα.
Κι αυτό φαίνεται να εκτίμησαν οι κκ Σόιμπλε, ο Ολλανδός και ο Γάλλος Μοσκοβισί.
Θανάσης Μαυρίδης
liberal.gr
