Μέσω του εισαχθέντος από τους ίδιους, δυτικού κοινοβουλευτικού συστήματος, αντικατέστησαν το μέχρι τότε Σουλτάνο με το μεγάλο γραφειοκρατικό κράτος που επίτηδες δημιούργησαν και επιδόθηκαν στην αγαπημένη τους πρακτική της διαμεσολάβησης μεταξύ του κράτους και του αδύναμου ραγιά, μέσω της τεχνικής του ρουσφετιού και της εκλογικής πελατείας. Ταυτόχρονα και λόγω έλλειψης εσωτερικών κοινωνικών στηριγμάτων, επιζητούσαν στηρίγματα από το εξωτερικό, από τις «προστάτιδες» δυνάμεις, καλώντας ξένα κράτη να αναμιγνύονται στα εσωτερικά μας θέματα.
Εκμαύλισαν την κοινωνία, την οποία έσπρωξαν στο περιθώριο μακριά από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, εμπόδισαν κάθε προσπάθεια ανάπτυξης νέων εθνικών παραγωγικών δυνάμεων, που θα αμφισβητούσαν φυσικά την τάξη τους και προήγαγαν τη διαφθορά, την αναξιοκρατία και το βόλεμα, για να μείνει η κοινωνία υποβαθμισμένη και η δική τους κάστα κλειστή κληρονομική και απείραχτη, διαχειριζόμενη τα δημόσια ταμεία και τα εξωτερικά δάνεια.
Όσες φορές αυτή η κάστα χρεοκόπησε τη χώρα ή επέφερε εθνικές συμφορές, δικτατορίες και δοσιλογισμό με κατοχικές δυνάμεις, ποτέ δεν λογοδότησε ούτε τιμωρήθηκε. Απεναντίας, μετά από κάθε καταστροφή, επέστρεφε η ίδια στην εξουσία, αφού ήταν η μόνη που είχε το χρήμα, τα «κονέ» και τα εξωτερικά στηρίγματα.
Σήμερα, που αυτή η κάστα χρεοκόπησε για μια ακόμα φορά το κράτος, αμέσως και με απίστευτη ευκολία, ρεαλισμό και θρασύτητα, αντί να πάρει η ίδια τα σκληρά οικονομικά μέτρα και να έλθει αντιμέτωπη και ίσως σε μια αναζωογονητική σύγκρουση με την κοινωνία (με κίνδυνο φυσικά την κατάρρευσή της), αντικατέστησε αμέσως το κράτος – σουλτάνο με τους δανειστές και παρέδωσε τη χώρα δούλα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Συνεχίζει δε το ίδιο έργο της διαμεσολάβησης, με δήθεν αντίσταση και «σκληρή» διαπραγμάτευση, μένοντας η ίδια, οι οικογένειές της, οι διάφοροι βαστάζοι της και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που εξυπηρετεί στο απυρόβλητο, παριστάνοντας την αθώα. Η μόνιμη τρομοκρατική προπαγάνδα της, από όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ και τα καθεστωτικά «παπαγαλάκια» της, είναι μία και μοναδική, κρατώντας την κοινωνία ακυρωμένη: «There is no alternative», δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Γνωρίζει ότι η εναλλακτική θα εμπλέξει αναγκαστικά την ίδια σε σύγκρουση με την κοινωνία και σε αναγκαστική λογοδοσία και τιμωρία.
Αυτό το απόστημα πρέπει επιτέλους να το σπάσουμε.
Αυτός θα πρέπει να είναι ο μεγάλος στόχος. Τελεία και παύλα. Διαφορετικά ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας δεν θα βρει ποτέ δικαίωση και δεν θα έχει ποτέ ολοκληρωθεί διακόσια χρόνια μετά. Η δε Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι μια ανυπόληπτη ξεπουλημένη «Ψωροκώσταινα».
Πέτρος Χασάπης
