Ακούστηκαν τέτοια πράγματα στη Ν.Δ.;
Όχι. Ακούστηκαν χειρότερα.
Αλλά όσα είπαν συναμεταξύ τους δεν γράφονται – η νομοθεσία περί ασέμνων, βλέπετε.
Το ανωτέρω είναι ένα αθώο απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Τσιφόρου «Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα». Εκδόσεις Ερμής, σελίδα 30, για όποιον δεν το πιστεύει.
Άλλωστε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης –αν σε αυτόν πήγε ο νους σας– είναι «ευγενές παιδί», πάλι κατά Τσιφόρο, και δεν θα μεταχειριζόταν τέτοιες εκφράσεις.
Ούτε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, αν και σε αυτόν πήγε ο νους σας, χρησιμοποιεί τόσο ήπιες διατυπώσεις – αυτά τα θεωρεί καλολογικά στοιχεία.
Ο πρώην –αλλά και επίδοξος– πρόεδρος του κόμματος, όταν το ανοίγει το ρημάδι, είναι όλοι οι τόμοι του Τσιφόρου μαζεμένοι. Α λα Στράτο Διονυσίου: «Εγώ είμαι και του σαλονιού, εγώ είμαι και του λιμανιού». Οπότε κάτι γαλλικούλια που μετέρχεται άμα τον πιάσουν οι διάολοι πρέπει να έριξε στον Κυριάκο, όπως κυκλοφόρησε.
Άλλωστε, τον τρόπο τού να χάνει –ο Βαγγέλης– τον έχει. Ρωτήστε και τον Τσίπρα.
Ο Μητσοτάκης, πάντως –ο πιο σοβαρός του κουαρτέτου–, ερωτηθείς, απάντησε επί του θέματος: «Προτιμώ κάποιον που μιλάει αγγλικά». Μας μπέρδεψε. Θέλει κάποιον αγγλομαθή στην ηγεσία, δηλαδή τον εαυτό του, που τα μιλάει καλά τα «ξένα»; Ή θα τα προτιμούσε στα αγγλικά όσα του είπε ο Μεϊμαράκης;
Από νοθεία σε νοθεία;
Πάντως, προτού γίνει φροντιστήριο ξένων γλωσσών, η Ν.Δ. ήταν κόμμα – απλώς δεν της φαίνεται πλέον. Π.χ., αυτός ο Παπαμιμίκος με τ” όνομα καλύτερα που δεν μιλούσε. Μία φορά μίλησε και το “κανε καλοκαιρινό. Μπορεί, λέει, να έγινε σαμποτάζ. Δηλαδή ο ίδιος, ως αρμόδιος, να σαμποτάρισε τον εαυτό του.
