Ο μοναδικός Σταύρος Σαλαμπασόπουλος

Είχα ακούσει τον Σταύρο Σαλαμπασόπουλο μόνο από το διαδίκτυο. Ήξερα ότι πάω να δω ένα καλλιτέχνη μοναδικό με εξαιρετική φωνή και απίστευτο ταλέντο .

Όταν εχθες το βράδυ τον άκουσα από κοντά να τραγουδά στην αίθουσα Κέκη…. 

Τα πρώτα 10 λεπτά έμεινα αποσβολωμένος. 

Η φωνή του γέμισε το χώρο με ένα τρόπο απόλυτο, καθολικό, καταλυτικό. 

Ένοιωσα όπως πριν είκοσι χρόνια που έκανα καταδύσεις. Ήμουν πλήρης ευχάριστων συναισθημάτων χωρίς να σκέφτομαι το παραμικρό, όπως ο παρατηρητής του βυθού. 

Το μυαλό «κλείδωσε» άνοιξαν τα αυτιά της ψυχής και λειτουργούσε στον υπέρτατο βαθμό μόνο η αίσθηση της ακοής. Ήταν σαν ένας παρθένος οργανισμός να δέχθηκε υπερβολική δόση αναβολικών. 

Στην αρχή όλος ο κόσμος μου φαινόταν άγνωστος μέρος ενός σκηνικού σε μια άλλη πόλη σε μια άλλη χώρα. Μετά τους έβλεπα όλους φίλους μου μέλη της παρέας μου. 

Και το κοινό που ο Σταύρος το προέτρεπε να τραγουδήσει μαζί του ήταν στην αρχή βουβό. Προφανώς από το δέος που ένοιωσα και εγώ. 

Σαν να πηγαίνεις κάπου προετοιμασμένος να παλέψεις και αντικρίζεις μπροστά σου ένα γίγαντα. 

Παγώνεις... 

Κοκαλώνεις… 

μένεις ακίνητος στη θέση σου και μόνο ακούς. 

Μια φωνή ατέρμονη, που ήταν σαν να έβγαινε μέσα από ένα τεράστιο ηχείο, με μια δύναμη μυστηριώδη και ταυτόχρονα ανίκητη.

Ο Σταύρος που αποδέχθηκε να τραγουδήσει αφιλοκερδώς για τους ανθρώπους της περιοχής που γεννήθηκε και μεγάλωσε τίμησε τον τόπο του και ο τόπος του οφείλει να τον τιμήσει περισσότερο. 

Με μια συναυλία που θα έχουν την ευκαιρία να τον ακούσουν περισσότεροι και να τον απολαύσουν από κοντά. 

Γιατί αυτή η φωνή είναι ευλογημένη.

 Τέτοιες εκδηλώσεις έχουν ανάγκη οι άνθρωποι

Εκδηλώσεις ποιότητας που τους δίνουν τη δυνατότητα να βγάλουν ότι καλύτερο υπάρχει μέσα τους.

Γιατί όπως έχει πει ο μεγάλος φιλόσοφος Γκαίτε:

"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα να ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...".