Οι αναμνήσεις μου από την πόλη της Κύμης ξεκινούν από τα πρώτα
μου παιδικά χρόνια….
Τότε που ο πατέρας ως δημόσιος υπάλληλος βρισκόταν πάντα
με μεταθέσεις μακριά από την Εύβοια αλλά λόγω μιας πέτρας που τον ταλαιπωρούσε
στο νεφρό ο γιατρός του είχε συστήσει να πίνει χωνευτικό νερό…
Νοικιάζαμε λοιπόν
ένα σπίτι στην Κύμη... εμείς κάναμε τις διακοπές μας και εκείνος έπινε το νεράκι
του…
Λίτρα ολόκληρα και φεύγοντας παίρναμε μαζί νταμιτζάνες…
έχω τόσες γλυκές
αναμνήσεις από εκείνα τα καλοκαίρια στην Κύμη…
Η σπιτονοικοκυρά είχε δυο κόρες
στην εφηβεία που μας έπαιρναν ως παιδιά με την αδελφή μου και κατεβαίναμε για
μπάνιο στο λιμάνι….
Βουτιές από τη σιδερένια παλιά εξέδρα με τα παιδιά εκείνης της
εποχής…
Σήμερα και να τους δω δεν θα τους γνωρίσω….
Αργότερα και μετά την
εφηβεία πηγαίναμε με το φίλο μου τον Κώστα τον Στάμου στο πατρικό του που
αργότερα το πούλησε και σήμερα στεγάζεται εκεί το ιατρείο του γιατρού Νίκου
Νικολιά…
Πανέμορφο νεοκλασικό λίγο πάνω από την πλατεία…
Πανέμορφο νεοκλασικό λίγο πάνω από την πλατεία…
Θεωρώ την Κύμη μαζί με
το Αυλωνάρι και τη Λίμνη από τις ωραιότερες πόλεις της Εύβοιας και ολόκληρης της
χώρας… Παραδοσιακοί οικισμοί με στενά σοκάκια και παλιά διατηρημένα σπίτια..
Αυτό όμως που μου έχει χαραχθεί βαθιά στη μνήμη από τις πρώτες διακοπές των παιδικών μου χρόνων είναι ότι στην Κύμη στο τέλος της δεκαετίας
του 70(αρχές 80) είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου ταχυδακτυλουργό…
Στο
κινηματοθέατρον κοντά στη πλατεία είχε έρθει μια παράσταση με ένα φακίρη…
¨Έβαζε
μια γυναίκα να ξαπλώσει πάνω σε ένα στρώμα με καρφιά και δεν πάθαινε τίποτα…
¨έβγαζε από το καπέλο λαγούς και εξαφάνιζε ανθρώπους μέσα από κουτιά…
Είχαμε πάει όλη η οικογένεια…
Ο πατέρας, η μητέρα η αδελφή μου και τα παιδιά της σπιτονοικοκυράς μας (που μας έφτιαχνε ωραίες πίτες και κουμιώτικα γλυκά… Αχ αυτά τα γλυκά)….
Ήμουν γύρω στα δέκα και στα μάτια μου δεν είχα δει ποτέ τίποτε πιο εντυπωσιακό από αυτό τον μάγο…..
Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω πως μπορεί και κάνει όλα αυτά τα πράγματα λες και είχε υπερφυσικές ικανότητες…
¨έβγαζε από το καπέλο λαγούς και εξαφάνιζε ανθρώπους μέσα από κουτιά…
Είχαμε πάει όλη η οικογένεια…
Ο πατέρας, η μητέρα η αδελφή μου και τα παιδιά της σπιτονοικοκυράς μας (που μας έφτιαχνε ωραίες πίτες και κουμιώτικα γλυκά… Αχ αυτά τα γλυκά)….
Ήμουν γύρω στα δέκα και στα μάτια μου δεν είχα δει ποτέ τίποτε πιο εντυπωσιακό από αυτό τον μάγο…..
Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω πως μπορεί και κάνει όλα αυτά τα πράγματα λες και είχε υπερφυσικές ικανότητες…
Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι επρόκειτο για απλά
ταχυδακτυλουργικά τρικ…
στην ουσία ήταν όλα ψέματα…
Κολπάκια για να εντυπωσιάζεται το φιλοθεάμον κοινό…
στην ουσία ήταν όλα ψέματα…
Κολπάκια για να εντυπωσιάζεται το φιλοθεάμον κοινό…
Σήμερα πιο μεγάλος στην ηλικία διαπιστώνω ότι στην Κύμη
υπάρχει ακόμα ένας ταχυδακτυλουργός….
Το κινηματοθέατρον έχει κλείσει εδώ και πολλά χρόνια…
Αλλά ένας απόστρατος στρατιωτικός με μπλοκ και ονοματεπώνυμο παριστάνει το φακίρη….
Βγάζει από το καπέλο έργα του θωμά, χρησιμοποιεί ταχυδακτυλουργικά τρυκ και εμφανίζει το μαύρο άσπρο…
Το κινηματοθέατρον έχει κλείσει εδώ και πολλά χρόνια…
Αλλά ένας απόστρατος στρατιωτικός με μπλοκ και ονοματεπώνυμο παριστάνει το φακίρη….
Βγάζει από το καπέλο έργα του θωμά, χρησιμοποιεί ταχυδακτυλουργικά τρυκ και εμφανίζει το μαύρο άσπρο…
Η Κύμη εξακολουθεί να διατηρεί την παράδοση και τη
γραφικότητά της… ίσως να έχει ανάγκη πάντα από έναν ταχυδακτυλουργό….
Νίκος Αγγελής
Υ.Γ. Γνωρίζω πολύ καλά κατά που πέφτει η Κύμη... και γνωρίζω πολύ
περισσότερα από αυτά που νομίζεις αγαπητέ μου….
