Στην περίοδο της χρεοκοπίας το είδαμε με το «λεφτά υπάρχουν» και το πρώτο μνημόνιο (που δεν έβγαινε) του Γιώργου Παπανδρέου, με την έξοδο στις αγορές, τα «Ζάππεια» και το δεύτερο μνημόνιο (που δεν έβγαινε) του Αντώνη Σαμαρά και τώρα με τη «σκληρή διαπραγμάτευση» και το τρίτο μνημόνιο (που δεν βγαίνει) του Αλέξη Τσίπρα.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι θα το δούμε και με τη «Συμφωνία Αλήθειας» και το τέταρτο μνημόνιο (που πάλι δεν θα βγαίνει) του Κυριάκου Μητσοτάκη, αν υποθέσουμε ότι θα αξιωθεί κι αυτός να γίνει πρωθυπουργός.
Αλλά και στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό, τα ίδια κι απαράλλακτα. Ας επιχειρήσει κάποιος να θυμηθεί πότε μια κυβέρνηση τα έβαλε με πανίσχυρους θεσμούς, όπως η Εκκλησία ή η Δικαιοσύνη, και βγήκε νικήτρια και αλώβητη. Τζάμπα θα βασανιστεί.
Ούτε καν μια από τις κατά καιρούς παράγκες στο ποδόσφαιρο δεν κατάφεραν επί δεκαετίες να ξηλώσουν -και τώρα ανέγγιχτη θα μείνει. Ούτε τη φοροδιαφυγή και τους αεριτζήδες χτύπησαν. Αυτήν την αποτυχία πάντα την πλήρωναν πανάκριβα οι συνεπείς, οι παραγωγικοί και οι νομοταγείς.
Τα ίδια και σήμερα. Η κυβέρνηση έχει κολλήσει στα αβαθή παράγοντας ανώφελες και επιζήμιες συγκρούσεις τις οποίες πληρώνει ακριβά, ενώ οικονομία και κοινωνία βυθίζονται ακόμη βαθύτερα στον ζόφο της χρεοκοπίας.
Το μνημόνιο δεν φαίνεται να βγαίνει, παρότι ο λογαριασμός για τα λαϊκά στρώματα και τις επιχειρήσεις ανεβαίνει συνεχώς και οι δανειστές σφίγγουν όλο και περισσότερο την τανάλια. Και στο βάθος το σχέδιο Σόιμπλε.
Η δε αξιωματική αντιπολίτευση ακολουθεί την πολιτική του «ώριμου φρούτου», δεν δείχνει καμιά διάθεση να εμφανίσει ένα «γηγενές» σχέδιο εξόδου από την κρίση και, αντιθέτως, προϊδεάζει ότι θα εφαρμόσει «όλες τις μεταρρυθμίσεις», οι οποίες, παρότι εφαρμόζονται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τεράστιο πολιτικό κόστος, δεν βγάζουν τη χώρα από τον βούρκο.
Στην κατάσταση που βρισκόμαστε το ερώτημα είναι αν υπάρχει ακόμη χρόνος να σωθεί η παρτίδα. Όποια κι αν είναι η απάντηση, το καθήκον του πολιτικού συστήματος είναι να μάχεται.
Όχι με εφόδους στους ανεμόμυλους, αλλά με συγκροτημένους στόχους, με σχέδιο και με γνώση των συνθηκών και των πραγματικών αντιπάλων. Αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος του ανασχηματισμού.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
