Επανάληψη του λάθους δημιουργεί εσφαλμένα δεδομένα

Λάβαμε πολλά μηνύματα σχετικά με την ορθότητα της φράσης «τα σύκα σύκα και η σκάρφη σκάρφη» που αναλύσαμε σε ένα σχόλιο για τα εύσημα στο Δήμο Χαλκιδέων  ενόψει ενδεχόμενης λειτουργίας του κολυμβητηρίου Χαλκίδας… 

Είναι αλήθεια ότι πολλοί δεν γνώριζαν την σωστή παροιμία και βεβαίως δεν είναι η μοναδική περίπτωση που η επανάληψη ενός λάθους μπορεί από στόμα σε στόμα στο πέρασμα του χρόνου να δημιουργήσει «νέα δεδομένα» που όμως είναι λάθος… 

Ένα ακόμα παράδειγμα λανθασμένης διατύπωσης που έχει φτάσει στα αυτιά μας διαφορετικά, την έχουμε υιοθετήσει και την χρησιμοποιούμε εσφαλμένως είναι η παροιμία « μπάστε σκύλοι αλέστε, κι’ αλεστικά μη δώσετε»
 Προφανώς  κανείς εχέφρων άνθρωπος δεν θα πίστευε ότι μπορούν να μπουν τα σκυλιά στο μύλο, να αλέσουν το αλεύρι και να μην πληρώσουν το Μυλωνά… 
Η παροιμία θέλει να υποδηλώσει τη χρήση μιας υπηρεσίας που γίνεται από όλους χωρίς να αποδώσουν το τίμημα που απαιτείται και η σωστή φράση η οποία αλλοιώθηκε από κάποιον που προφανώς δεν την άκουσε καλά είναι "μπάστε Χίλιοι αλέστε και αλεστικά μη δώσετε"….

 Τώρα γιατί ο αριθμός χίλιοι που  υποδηλώνει μεγάλο αριθμό ανθρώπων μετατράπηκε σε σκύλοι ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι την εποχή της παράφρασης δεν είχαν ανακαλυφθεί οι μπατονέτες καθαρισμού των αυτιών!!!

Υ.Γ. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να φέρει και η εκτόξευση λάσπης ανωνύμων συκοφαντών οι οποίοι στη Χαλκίδα έχουν εξελίξει το σπορ σε ολυμπιακό άθλημα…. 
Είναι η ίδια πρακτική που χρησιμοποίησε ο δάσκαλος της προπαγάνδας υπουργός Δημόσιας Διαφώτισης της Ναζιστικής Γερμανίας, Γιόζεφ Γκέμπελς «Πες-πες, στο τέλος κάτι θα μείνει»

 Όσο όμως ανεχόμαστε τέτοια υποκείμενα στην πολιτική, τη δημοσιογραφία, τη δημόσια διοίκηση, τον αθλητισμό, στην καθημερινότητά μας…
 τόσο δεν πρόκειται να ορθοποδήσουμε ποτέ ως χώρα και θα βουλιάζουμε έτι περαιτέρω στη βρώμα, την αναξιοπρέπεια, τη μιζέρια και στην υποτέλεια.

.