Λένε πως η επίκληση της ηθικής ανωτερότητας συνήθως αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο των πιο ανήθικων ανθρώπων.
Ένα από τα ισχυρότερα πολιτικά επιχειρήματα του συνονθυλεύματος που βρίσκεται στην εξουσία ήταν η ηθική ανωτερότητα της αριστεράς.
Όπως αποδείχτηκε η ανωτερότητα αυτή ανήκει στην φαντασία μερικών αφελών μόνο. Μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε την εξουσία τα πράγματα, σε ό,τι αφορά το βόλεμα των ημετέρων, όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν αλλά επιδεινώθηκαν σε σχέση με τους προηγούμενους οι οποίοι επίσης διέπρεπαν…
Επιπλέον πριν λίγες μέρες απεδείχθη πως όσο πιο πολύ καταγγέλλει κάποιος τη διαπλοκή και την πολιτική διαφθορά τόσο πιο βαθιά ενδέχεται να κολυμπάει σ’ αυτήν.
Μπροστά στο ασφυκτικό πλαίσιο που δημιουργούν τα αδιέξοδα, η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα προκειμένου να επανασυσπειρώσει μέρος του μετώπου που την ανέδειξε στην εξουσία παίζει το τελευταίο της χαρτί: τον πόλεμο εναντίον της διαπλοκής και των καναλιών τα οποία αποτελούν το μακρύ χέρι με το οποίο αυτή ασκεί πίεση.
Το Βήμα φωτογράφισε την Κυριακή που πέρασε τον πρωθυπουργό σαν το πρόσωπο που συνάντησε μυστικά τέσσερις φορές μεγαλοεκδότη που η κυβέρνηση χαρακτηρίζει και αντιμετωπίζει σαν αρχιερέα της διαπλοκής.
Το Μαξίμου δεν διέψευσε τις συναντήσεις.
Γιατί ένας αρχηγός κόμματος χρειάζεται να συναντά ιδιωτικά, κρυφά σε γκαρσονιέρες φίλων, αυτόν που δημόσια χαρακτηρίζει σαν αρχιερέα της διαπλοκής;
Οι πολιτικοί σε μια δημοκρατία έχουν το δικαίωμα και ενδεχομένως και την υποχρέωση να συναντάνε εκδότες, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες ή άλλους πολιτικούς είτε φίλα προσκείμενοι είναι αυτοί στην πολιτική τους είτε αντίπαλοι.
Όταν κάποιος επιλέγει να συναντήσει κρυφά τέσσερις φορές αυτόν που μετά βδελυγμίας δημόσια καταγγέλλει ως διαφθορέα των κανόνων του παιγνιδιού και του πολιτικού και οικονομικού γίγνεσθαι, κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
Μοιραία το τελευταίο φύλλο συκής της κυβέρνησης Τσίπρα, ο πόλεμος κατά της διαπλοκής, αρχίζει να καταρρέει.
Η αποτυχία αυτής της κυβέρνησης αποδεικνύεται συντριπτική σε όλα τα πεδία. Ωσάν μια ευτυχής (για τους ίδιους προς το παρόν…) συγκυρία να έφερε στο τιμόνι μιας χώρας κάποια πρόσωπα μηδενικής αξίας και ήθους για να αναλάβουν την πολιτική (και όποια άλλη προκύψει) ευθύνη της τελικής πτώσης στον γκρεμό μιας προδιαγεγραμμένης πορείας.
Η στήλη αυτή ευθύς εξ αρχής είχε επισημάνει πως με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία η ηγεσία και τα στελέχη του αντιλαμβάνονται την ατυχία τους για επιτυχία και μακάριοι βαδίζουν προς την αυτοκαταστροφή των ιδίων και την καταστροφή της χώρας, την οποία δεν υπάρχει αμφιβολία πλέον πως θα χρεωθούν.
Κυριολεκτικά η τραγωδία των μηδενικών ή το Βατερλώ δυο γελοίων όπως θα έγραφε και ο Γιάννης Σκαρίμπας…
Κ. Στούπας
