Κάθε φορά νομίζουμε ότι τα χειρότερα τα έχουμε δει. Είναι η αίσθηση που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια και η οποία έχει δώσει το άλλοθι στους συμπολίτες μας να αναζητούν πολιτικές λύσεις που σε άλλη περίοδο θα τις θεωρούσαν… εξωτικές
Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο. Εφόσον συνεχιστεί η σημερινή απίστευτη κατάσταση, η χώρα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τους χειρότερους εφιάλτες της.
Μέχρι να αποκαλυφθεί το σχέδιο Σόιμπλε για την «προσωρινή» έξοδο της χώρας μας από την Ευρωζώνη στην περίοδο της μεγάλης διαπραγμάτευσης, πολλοί στην Ελλάδα θεωρούσαν ότι το Grexit ήταν ένα σενάριο που θα έπρεπε να το αποκλείσουμε εξ ορισμού.
Είχαν άδικο! Η σφαίρα πέρασε ξυστά από δίπλα μας κι εμείς είχαμε άγιο για άλλη μια φορά. Αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει συνεχώς! Οταν χορεύει κανείς μέσα στο ναρκοπέδιο, οι πιθανότητες να πέσει πάνω σε νάρκη είναι πολλές!
Η αγορά είναι αμείλικτη. Οι επενδυτές θα έρθουν αν έχουν πιθανότητες να κερδίσουν και θα μας αγνοήσουν σε κάθε άλλη περίπτωση.
Το κακό είναι ότι χωρίς επενδύσεις δεν μπορεί να παραχθεί πλούτος, ούτε να αντιμετωπιστεί η ανεργία και η φτώχεια.
Η ελληνική κυβέρνηση, όμως, πιστεύει άλλα πράγματα! Δεν συμπαθεί τους επενδυτές – και το δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Αντιμετωπίζει με εχθρότητα την επιχειρηματικότητα και αγνοεί πολιτικές φιλικές προς την ανάπτυξη.
Με αυτές τις πολιτικές, ή καλύτερα με αυτές τις «μη πολιτικές», η Ελλάδα θα βρεθεί σύντομα αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα της χρεοκοπίας.
«Εχουμε ήδη χρεοκοπήσει, τι άλλο χειρότερο μπορεί να μας βρει;». Θα το έχετε ακούσει!
Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να φανταστούμε το μέλλον μας δίχως τα λεφτά του ΕΣΠΑ, από τα οποία εξαρτώνται σήμερα πολλές δράσεις του δημόσιου τομέα. Κι αυτή είναι μία αθώα εκδοχή.
Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε πώς θα είναι η χώρα την ημέρα που θα είναι κλειστά τα ρολά των τραπεζών. Την ημέρα που οι διοικήσεις μεγάλων πολυεθνικών θα αποφασίζουν να γράψουν ως επισφάλεια στον ισολογισμό τους την επένδυσή τους στην Ελλάδα.
Τα περισσότερα μέλη της κυβέρνησης αντιμετωπίζουν τη ζοφερή πραγματικότητα με έναν τρόπο που θυμίζει τα παιδιά που παίζουν πόλεμο στα σοκάκια. Νομίζουν ότι πρόκειται απλώς και μόνο για μια μη ρεαλιστική απεικόνιση της πραγματικότητας και ότι μετά τη λήξη του παιχνιδιού θα ξεκινήσει ένα ακόμη – και μαζί μια νέα ευκαιρία.
Στον πραγματικό κόσμο, όμως, οι ήττες είναι ήττες και έχουν επιπτώσεις.
Επί έντεκα μήνες τώρα ο κ. Τσίπρας και τα στελέχη του χαράζουν πολιτικές που μετά από καιρό αποδεικνύεται ότι στηρίζονταν σε λάθος δεδομένα.
Δεν έχουν πέσει μέσα ούτε σε μια τους πρόβλεψη και μετά από κάθε αποτυχία τους το μόνο που θυμούνται είναι ότι για όλα είναι υπαίτιος ο νεοφιλελευθερισμός!
Αλλά και η καθημερινή κυβερνητική πρακτική θυμίζει παιδική χαρά.
Το απόγευμα εισάγουν μια ρύθμιση (ας πούμε για τις αποδείξεις) και το βράδυ την αποσύρουν.
Το πρωί διαρρέουν ότι θα «φορτώσουν» τα τέλη κυκλοφορίας στην κατανάλωση καυσίμων και το μεσημέρι καταγγέλλουν αυτούς που έκαναν τις διαρροές ως… υπονομευτές.
Η οικονομία δεν φαίνεται να αντέχει άλλο σε αυτή την κατάσταση αφασίας. Οι άνθρωποι της αγοράς, όσοι εξακολουθούν και ενεργούν ακόμη στην Ελλάδα, βιώνουν καθημερινά ένα θρίλερ.
Δεν είναι τυχαία η τάση φυγής επιχειρήσεων από την Ελλάδα. Μεγάλες ναυτιλιακές εταιρείες μεταναστεύουν σε Κύπρο, Μάλτα και Ντουμπάι! Αλλά και ολόκληρες βιοτεχνίες από τη Βόρεια Ελλάδα μετακομίζουν (κυριολεκτικώς) προς τη Βουλγαρία!
Στο τέλος θα μείνουν σ’ αυτή τη χώρα οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι. Μια χώρα με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έχει παρόν, αλλά δεν έχει και μέλλον.
Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι από κάθε άποψη. Ο κόσμος θα κληθεί να πληρώσει περισσότερους φόρους απ’ ό,τι στο παρελθόν σε ένα περιβάλλον πιο αβέβαιο και σε συνθήκες πραγματικά δυσχερείς.
Η υπομονή των δανειστών εξαντλείται και ο πολιτικός κόσμος αδυνατεί να κάνει τα αυτονόητα.
Οχι, τα χειρότερα δεν τα έχουμε περάσει.
Είναι μπροστά μας!
Θ.Μαυρίδης
protothema
