η ταυτότητά μας

η ταυτότητά μας

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Απολείπειν ο θεός Αθανάσιον (κι αποχαιρέτα την Χαλκίδα που χάνεις)


Βλέποντας το Λευτέρη Παπαγεωργόπουλο να περπατάει στη Χαλκίδα και να δέχεται προτροπές από τους πολίτες να διεκδικήσει το δήμο της πρωτεύουσας του νομού, στις επερχόμενες εκλογές, γνωρίζοντας και ότι ο πρώην βουλευτής και διοικητής του ΟΓΑ είναι καβαφικός, το μυαλό μου -που του αρέσει συχνά να μου κάνει παιχνίδια- μου έφερε στη σκέψη ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη…… Παρά το ότι και ο Παπαγεωργόπουλος μοιάζει σαν έτοιμος από καιρό το ποίημα (απολείπειν ο Θεός Αντώνιον) ταιριάζει γάντι στο σημερινό δήμαρχο Θανάση Ζεμπίλη,ο οποίος στις επερχόμενες εκλογές  θα είναι έτοιμος από καιρό να αποχαιρετήσει τη Χαλκίδα που χάνει


 Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις. 

                               Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 1911