Και άξαφνα ο δήμαρχος
ξυπνά από το λήθαργο της απραξίας του και εκεί που το πιο ρηξικέλευθο και
καινοτόμο έργο του ήταν η κατασκευή κάποιας πλατείας αποφασίζει να κάνει μια
τομή στο κυκλοφοριακό της πόλης η οποία θα αλλάξει τη ζωή χιλιάδων Χαλκιδέων θα
επηρεάσει την εμπορική και επιχειρηματική δραστηριότητα μιας μεγάλης περιοχής
και θα αλλοιώσει τη δομή της καταργώντας
συνήθειες δεκαετιών που είχαν γίνει ένα
με τις συνήθειες των χαλκιδέων… Έξις δευτέρα φύσις έλεγαν οι αρχαίοι ημών
πρόγονοι θέλοντας να καταδείξουν τη δύναμη της συνήθειας….
Οι Χαλκιδαίοι καλούνται από
το Σεπτέμβρη να μεταμορφωθούν εν μια νυκτί σε κατοίκους της Κοπεγχάγης να
κυκλοφορούν με τα πόδια, την αστική συγκοινωνία και τα ποδήλατα σε μια όμως
πόλη που δεν διαθέτει την υποδομή και την κουλτούρα για κανένα από τα παραπάνω
και διάκειται εχθρικά σε πεζούς και ποδηλάτες.
Είναι ολοφάνερο ότι από την
επιτυχία του εγχειρήματος θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό και το αποτέλεσμα των
επόμενων δημοτικών εκλογών…
Aυτό διότι όταν ένας δήμαρχος επιλέγει την
τακτική της χαμηλής πτήσης και την πρακτική του δεν κάνουμε τομές και
ρηξικέλευθες ενέργειες άρα αποφεύγουμε τα λάθη μετατρέπεται ξαφνικά σε
μαθητευόμενο μάγο που αποφασίζει να
παρέμβει στο πιο ακανθώδες ζήτημα της Χαλκίδας που είναι το κυκλοφοριακό….είναι
περισσότερο από αναμενόμενο ότι βάζει το δάχτυλο στη σκανδάλη και
προετοιμάζεται για την πολιτική του αυτοχειρία…
Το τρίπτυχο της επιτυχίας του ήταν δεν
κινούμαι, δεν αναπνέω, δεν ενοχλώ κανένα σε αυτή την πόλη και έχω την επανεκλογή
στο τσεπάκι, αφού κανείς δεν έχει οχληθεί και όλοι είναι ευχαριστημένοι….
Η πεζοδρόμηση της Αβάντων βρίσκεται στον
αντίποδα αυτής της λογικής και σημαίνει ρήξη με συμφέροντα, πόλεμος με το
κατεστημένο και σίγουρα παραπονούμενους και πολέμιους σε κάποιο από τα
στρατόπεδα που θα δημιουργηθούν
Δυο τινά μπορεί να
συμβαίνουν….
Το ένα είναι ότι ο δήμαρχος πιστεύει πως οι πολίτες της Χαλκίδας
μεταλλάχθηκαν από κάποια αόρατη δύναμη σε βορειοευρωπαίους και η δεύτερη εκδοχή
πως βλέπει την παρούσα θητεία του ως την τελευταία αφουγκραζόμενος την επέλαση
του Λευτέρη Παπαγεωργόπουλου…
Έτσι επιχειρεί την ηρωική έξοδο από το μέγαρο του
Κότσικα με μια κίνηση που αν δεν πετύχει σίγουρα θα αποτελέσει ένα αξιόλογο
άλλοθι στη λογική… «πήγα να κάνω επανάσταση στη Χαλκίδα και με έφαγαν τα
συμφέροντα» …
Εξήγηση άλλη δεν υπάρχει καθώς αυτή η κίνηση του Ζεμπίλη ανατρέπει
μια πολιτική ολόκληρης της προηγούμενης τετραετίας που με πολύ «κόπο» και πολύ
απραξία είχε πολύ ευλαβικά χτίσει ο δήμαρχος Χαλκιδέων….
