
Γράφει η Μαριάννα Ράνου
Στη μικρή συζήτηση για την Δημοτική Αγορά που έγινε στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο (17.02.2016) ακούστηκε κατά κόρον η άποψη - δόγμα, ότι «ο δήμαρχος είναι υπεύθυνος και θα κριθεί στο τέλος για το έργο του»
Αυτή η, σε γενικές γραμμές, σωστή άποψη (όταν δεν ανάγεται σε πολιτική κατάργησης της διαφάνειας και του διαλόγου) δεν είναι δυνατόν να προβάλλεται ως επιχείρημα όταν συζητούνται έργα που αφορούν σε ΜΝΗΜΕΙΑ και χώρους σχετιζόμενους με την ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ, πολλώ δε μάλλον όταν το ιστορικό φορτίο των μνημείων είναι τόσο ισχυρό, όπως αυτό της Δημοτικής Αγοράς.
Ο λόγος είναι προφανής. Αν κατεδαφισθεί το μνημείο δεν επανέρχεται στην αρχική του υπόσταση. Ακόμη και στην περίπτωση που κατασκευασθεί πανομοιότυπο κτίσμα, όπως έχει γίνει σε περιπτώσεις που χάθηκαν μνημειακά κτίσματα από θεομηνίες, πολέμους κ.α., θα έχει χαθεί ένα μέρος της Μνήμης: τα κατασκευαστικά στοιχεία (υλικά και τρόποι κατασκευής) των εποχών που τα δημιούργησαν.